De kunst van het lummelen

Geschreven door

I have a dream. It is called love, anarchy, freedom. It is called being idle.
How to be idle

Het boek The 4-Hour Workweek flikkerde ik na een paar hoofdstukken weg. Een voor mij totaal tegennatuurlijk boek. Net zoals Getting Things Done en Lifehacking. Die boeken proberen mij te conditioneren met het idee dat ik zo efficiënt mogelijk moet werken. Hoe je meer kunt doen in minder tijd.

Ze leren je trucs hoe je zo snel mogelijk een email kunt beantwoorden. Lees: zo ONpersoonlijk mogelijk. Die boef van The 4-Hour Workweek neemt een goedkope kracht in India aan om zijn emails te beantwoorden (ja, zelfs voor persoonlijke zaken!). Lifehacking komt met software oplossingen daarvoor; stuur je iemand een persoonlijk mailtje, krijg je een onpersoonlijk geheel geautomatiseerd antwoord terug.

Die boeken zijn geschreven vanuit de geest van De Zieke Manager. Zo’n manager die de hele dag op de klok staat te kijken en de voorraad loopt te tellen. Sneller, meer, meer, meer! En ze voeden jou op met het idee dat als jij die lessen opvolgt je meer gedaan krijgt en dus meer geld en tijd overhoudt voor leuke dingen. Een soort christelijke gedachte: het leven is een hel, maar daarna komt de hemel.

Waarom zou je zo hard werken dat je vanaf woensdag naar het weekend begint te verlangen? Waarom zou je zo hard werken dat je de dagen tot de vakantie aftelt? Waarom niet gewoon elke dag genieten? Waarom meer geld verdienen dan je nodig hebt? Waarom al die onzin producten kopen die je toch weg staat te gooien bij de eerste de beste verhuizing? Waarom überhaupt die onzin produceren voor andere mensen die al die onzin ook echt niet nodig hebben?

Het beste boek dat ik in 2010 las heet How to be idle. Geschreven door grootmeester lummelen Tom Hodgkinson. Een slimmerik haalt het wel uit zijn hoofd om zich in te spannen voor al die onzin. Een slimmerik ligt liever wat te dagdromen. Een slimmerik gunt liever zijn geest wat rust. Want vanuit rust creëert de geest de meest waanzinnige nieuwe dingen. Natuurlijk haat De Zieke Manager nieuwe ideeën. Natuurlijk haat ‘ie innovatie. Hij haat kunst. Hij haat nieuw. Hij haat dromers. De Zieke Manager houdt alleen van mensen die niet teveel nadenken. Die gewoon doen wat hij zegt. Dag in, dag uit. Slaafs.

Ik ben zo’n dromer en een lummelaar. Dat wil overigens niet zeggen dat ik niets doe, in tegendeel. Maar ik doe het alleen op mijn manier en wanneer ik het wil. Tenminste: daar zoek ik naar, dat is mijn sweet spot. Totale onafhankelijkheid. Daarom is het weblog mij ook zo op het lijf geschreven. Ik hoef het natuurlijk niet te doen dat bloggen, maar het feit is dat ik iets kan bedenken en het direct kan publiceren, dat is voor mij het onweerstaanbare eraan. Raaphorst leeft ook hier.

Als ik zin heb om in een cafeetje wat te lummelen dan moet dat kunnen. Misschien zit ik een uur later met iemand aan de Hofvijver een onwaarschijnlijk goed gesprek te hebben over het leven. En als ik denk dat het nut heeft om in de bossen van Wassenaar te gaan fietsen omdat dat mijn geest rust brengt, dan moet niemand zich daarmee bemoeien. Ik kan je zeggen dat ik zo de meest waanzinnig mooie dingen heb bedacht. Dingen waar ik nu nog profijt van heb. Fietsend door Wassenaar. Of zwemend in de zoute zee.

Ik ben een dromer en een lummelaar. Maar ik kan ook super geconcentreerd urenlang doorwerken aan iets. En ik realiseer me elke keer weer opnieuw dat ik vanuit mijn eigen rust nieuwe dingen schep. Mijn eigen pad volg. In alle rust. Op mijn manier. Niet opgefokt vanuit de wil van een ander. Niet omdat het moet, maar omdat ik het dolgraag wil.

Het boek How to be idle is via Bol te bestellen:

How to Be Idle
How to be Idle (eBook)
(bovenstaande links zijn affiliate-links, je betaalt dus niets extra’s maar je zorgt er op die manier wel voor dat ik een klein percentage van de winst ontvang)

Abonneer je op mijn berichten

Bepaal zelf de frequentie waarin je mijn artikelen wilt ontvangen (direct, dagelijks of eens per week). De link om dit in te stellen vind je in de bevestigingsmail.

Reacties

12 reacties op “De kunst van het lummelen”

9 januari 2011
Peter de Kock
Toen ik vorig jaar Seth Godin zag en hoorde spreken in Antwerpen, vertelde hij dat als je er eenmaal aan begint om bijvoorbeeld ’s middags even een dutje te toen: ‘you are toast’. Of het wel of niet zo is, maakt me eigenlijk weinig uit. Als ik thuis werk en ik voel me moe en merk dat ik even rust nodig heb, vind ik het heerlijk even te rusten. De vrijheid om mezelf te geven wat ik op dat moment nodig heb wint het glansrijk van de productie (geen leuk woord trouwens) die dan even stil ligt.
Beantwoorden
9 januari 2011
Raaphorst
@Peter: ja, lijkt mij logisch. Toegeven aan wat je lichaam van je verlangt.
Ik heb ooit Jochem Paap aka Speedy J geïnterviewd. Hij maakt snoeiharde techno. Als het even niet lukt dan stapt ‘ie op de fiets vertelde ‘ie.
De hersens rust gunnen is veel belangrijker dan hard werken. Juist vanuit rust ontstaan ineens de mooiste dingen. Rust is niet niets, rust is de energie waar iets nieuws uit voorkomt.
Beantwoorden
9 januari 2011
Laurent
Ik had het niet beter kunnen formuleren, wat je hier uitlegt.
Beantwoorden
9 januari 2011
Laurent
Het is me uit het hart gegrepen, wat je hier vertelt!
Beantwoorden
9 januari 2011
Raaphorst
@Laurent: fijn om te horen! Doe ik het voor.
Beantwoorden
10 januari 2011
Dennis
Het najagen van geluk
Een boeddhistisch verhaal over gelukkig zijn of gelukkig worden Er doet zich een verhaal de ronde van een plaats ergens aan het einde van de wereld dat eindelijk ‘ontdekt’ is door de nieuwsgierige Amerikanen. Amerikanen zijn – zoals jullie weten – altijd driftig op zoek naar onderzoeksonderwerpen; van de verspreiding van AIDS in Afrika tot de voortplantingsgewoontes van de Siberische kraanvogels. Alleen al het vermoeden van een ‘kinky’ onderwerp en ze zullen vol ijver hun zuurverdiende geld aan onderzoek geven.
Toen een Amerikaan hoorde van de legendarische ‘luiheid’ van een stam in een verre uithoek van India, nam hij onmiddellijk het vliegtuig en kwam daar aan. Zijn doel was om minutieus hun karaktertrekken te bestuderen en hij was in gedachten al bezig hun lethargie te verhelpen, zodat ook zij niet “achter zouden blijven” in hun ontwikkeling.
Na een aantal taxiritten en bustochten over onverharde wegen kwam de Amerikaan rond het middaguur bij een klein dorp aan. De meeste mannen waren op de velden en de vrouwen waren te verlegen om uit hun huizen te komen om met de witte vreemdeling te praten. Samen met zijn tolk vond de Amerikaan een jongeman, die onder een boom aan de kant van een grote vijver lag te slapen en te genieten van de koele wind.
“Wat doe je?” vroeg de Amerikaan, die opgewonden was om een echt voorbeeld van die legendarische luiheid al zo snel te ontdekken, alhoewel hij van binnen zich ergerde dat een jongeman zijn kostbare tijd aan het verdoen was.
“Kan je dat zelf niet zien? Ik doezel,” antwoordde de jongeman, geërgerd dat zijn siësta zo onceremonieel werd verstoord.
“Jawel, maar wat doe je voor de kost?” vroeg de Amerikaan via de tolk. “Ik vang vissen,” zei de man, wijzend naar de vijver. “Hoeveel vissen heb je vandaag gevangen?” “Twee hele grote,” antwoordde hij trots glimlachend.
“Wat heb je ermee gedaan?” “Ik heb ze verkocht op de markt.” “Waarom ben je nu dan niet aan het vissen. Je kan er nog makkelijk twee meer
vangen.”
De jonge visser keek verbijsterd. “Waarom?” vroeg hij.
“Die kan je ook verkopen en zo meer geld verdienen.”
“Waarom?” vroeg de luie jongeman opnieuw.
“Nou, om wat visgerei te kopen.”
“Waarom?”
“Om meer vissen te vangen, natuurlijk.”
“Waarom?”
“Waarom? Nou, om meer geld te verdienen, dwaas!”
“Waarom?”
“Zodat je je een fiets kan veroorloven, een telefoon,
een TV – zelfs een echt huis.”
“Waarom?”
“Wel verdomme! Om gelukkig te worden natuurlijk!” riep de geïrriteerde Amerikaan uit.
“Ik ben al gelukkig zoals ik nu ben,” antwoordde het voorbeeld van luiheid rustig, nam zijn fluit en blies een deuntje. “Waarom zou ik al die moeite nemen voor iets dat ik al in overvloed heb?”
De Amerikaan keerde gelouterd en met nieuwe inzichten terug naar huis. Maar het is twijfelachtig of er in zijn eigen land wel mensen zijn die geïnteresseerd zijn in de resultaten van zijn onderzoek – het land dat zweert bij het onvervreemdbare recht van zijn burgers om ‘het geluk na te jagen’.
Beantwoorden
10 januari 2011
Raaphorst
@Dennis: mooi verhaal mooi verteld!
Beantwoorden
10 januari 2011
Lykle
Goed verhaal, dat boek ga ik binnenkort graag lezen! Maar om toch even terug te komen op Getting Things Done en Lifehacking: dat hoef je natuurlijk niet onpersoonlijk in te zetten. Sterker nog, ik (en vele anderen) gebruiken het vooral om ‘productie’ vlot en simpel te doen, zodat er meer vrije tijd over blijft. Om ontspannen, en op aangeven van je gevoel en energieniveau, te werken aan wat je belangrijk vindt. Of meer te lummelen :-)
Beantwoorden
10 januari 2011
lykle
Goed verhaal, dat boek ga ik zeker lezen!
Maar om toch nog iets aardigs over Getting Things Done en Lifehacking te zeggen: die kun je natuurlijk ook gebruiken om ‘productie’ zo simpel en vlot mogelijk te doen, zodat je meer tijd overhoudt. Om te lummelen, om te werken aan datgene waar je op dat moment energie voor hebt. Om vrienden te spreken, noem maar op…
Beantwoorden
10 januari 2011
Raaphorst
@Lykle: ja, ik denk dat je gelijk hebt. Maar die The 4-Hour Workweek trok ik niet. Die wierp ik weg.
Kan ook zeker zo zijn dat mijn werkmethodiek absurd is. Soms werk ik bloedsnel. En andere keren zoek en ploeter ik om het vervolgens nog weg te gooien ook. Toch krijg ik het idee dat wanneer je met sommige dingen heel lang bezig bent, dag in dag uit, jaar in jaar uit, je iets leert. Dat het in je systeem gaat zitten. Dat je er gevoel voor krijgt. Het uitleggen is lastig, maar zo voel ik het. Dat heb ik met muziek en geluid in combinatie met of zonder beeld, maar ook met internet dingen.
Wat voor de een werkt, hoeft voor de ander niet te werken natuurlijk. Maar dat Idle gedoe, ja herkenning alom in alle opzichten. Bijna eng. Ineens vallen er kwartjes.
Beantwoorden
10 januari 2011
Lykle
Die 4-hour work week heb ik ook altijd een eng boek gevonden. Heb het nog niet gelezen, vraag me af of ik het ooit ga doen.
Check deze lezing op TED, die gaat erover dat we juist meer moeten slapen om mooie dingen te creëren! Onze geest heeft namelijk tijd nodig om input te verwerken, en connecties te leggen…
Beantwoorden
10 januari 2011
Raaphorst
@Lykle: ja, die schrijver van 4-hour workweek schrijft mooie dingen om vervolgens ook dingen te schrijven waar je heel naar van wordt, tenminste ik wel.
Ik ga die TED video checken. Dank! En sowieso: slapen is heel belangrijk. Dagdromen ook.
Beantwoorden