Al een tijdje doe ik filmreviews voor ons Haagse blog Hofstijl.nl. Maar zojuist bedacht ik me dat het vreemd is dat ik die niet eerst ook op Melodiefabriek publiceer.
En dan ook te bedenken dat ik van plan ben om filmmuziek te gaan maken.
De film Black Swan is een Pathe PAC film. Ik citeer:
PAC speelt in op de groeiende behoefte naar kwaliteitsfilms. PAC selecteert mooie films die iets extra’s brengen; met diepgang, adembenemende achtergronden en een verhaal dat lang blijft hangen.
Deze films krijgen vaak minder aandacht dan films uit Hollywood, maar winnen de laatste jaren snel aan populariteit. Geniet dus bij Pathé van deze ontroerende en krachtige PAC-films.
De Black Swan. Het Zwanenmeer staat erin centraal. Balletdanseres Nina (Natalie Portman) is geselecteerd voor de hoofdrol. Met de uitvoering van de vriendelijke witte zwaan heeft ze geen enkel probleem, maar met de zwarte duivelse zwaan des te meer. Haar hang naar perfectie, ingegeven door een gefrustreerde en drillende moeder die de moeder-dochter relatie maar wat graag niet wil doorbreken, zitten haar stevig in de weg.
De prachtige muziek van Tsjaikovski komt prachtig aan bod. En ook qua sound design worden we verwend, bijvoorbeeld wanneer Nina begint te hallucineren. Als effect hoor je bij deze scènes fluisterende stemmen die vervormd en omgekeerd afgespeeld worden. Heel subtiel, geen bioscoopganger die het doorheeft denk ik, maar als je ze weg zou laten zou het beeld minder impact hebben.
De beelden zijn grofkorrelig en voorzien van een prachtige kleurcorrectie. Als kijker word je meegezogen in enerzijds een nuchtere kijk op de uitvoering van het Zwanenmeer en anderzijds de poëtische maar zwarte drang naar perfectie van Nina. De film volgt Nina in haar liefdevol verlangen naar de perfecte uitvoering van de zwarte zwaan. Een op zichzelf behoorlijk paradoxaal gegeven. Een paradox die er tot het eind blijft inzitten met een slotscène die zich op 2 manieren laat uitleggen.
De Black Swan draait om perfectie, zowel inhoudelijk als de productie zelf. Er valt niets op het geheel af te dingen. De film Black Swan is daarmee compleet de Black Swan zelf. Hoezo paradoxaal?
Geef een reactie