Gisteren zag ik de film Hereafter (geen aanrader). Het gaat over bijna-doodervaringen. Dat dan de tijd stilstaat in totale gewichtsloosheid. Een mooi beeld, een mooi gevoel.
Tijd is een vreemd iets. Het is eigenlijk een afspraak voor mensen om op hetzelfde moment iets te kunnen doen. Vroeger liepen niet alle kokken gelijk. Dat verschilde per dorp. Pas bij de opkomst van de spoorwegen besloot men de tijd onderling goed af te stellen.
De tijd kan beïnvloed worden. Je kunt namelijk sneller of langzamer gaan lopen, werken, denken et cetera. Of iemand kan een verhaal vertellen over een stuk verleden, een verleden dat 50 jaar duurde, in slechts 2 minuten.
We zijn het er over eens, tijd is relatief. En ongrijpbaar. Tijd bestaat alleen maar omdat we het zo hebben afgesproken. Door duiding. Sommige landen hebben geen woorden voor bepaalde kleuren, dus die kleuren bestaan daar gewoon niet. Hetzelfde zou je kunnen zeggen over tijd. Maar dat zeggen wij niet, wij zeggen dat het er is en dus is het er. Volgt u mij nog?
Maar goeds, iets anders: audio en video. Dat loopt op tijd. Exact, zonder enige haperingen, je kunt hooguit de audio of video even stopzetten om een kop koffie te pakken. Maar vergelijk dat nu eens met teksten. Teksten lopen niet op tijd. De lezer bepaalt immers zelf of er langzaam of snel gelezen wordt. Er zijn mensen die een jaar over een boek doen. En dan te bedenken dat de meeste boeken ook een bepaalde tijdsperiode beschrijven.
En gaan we dood, dan blijkt het ineens niet meer te bestaan. Net als het zwarte gat. Net als stilte. Het niets dat alles is.
Tonight when I chase the dragon
the water will change to cherry wine
And the silver will turn to gold
Time out of mind
Geef een reactie