Je pakt een bestaande tekst. Bijvoorbeeld uit een krant, want die gooi je de volgende dag toch weg. En je begint alles weg te stiften totdat er een stuk tekst overblijft dat je bevalt. Stiftgedichten.
Dit was mijn eerste, ‘het jazzvuur in Nederland’:
het jazzvuur in Nederland
speelt vrijheid uit
Maar ook met mijn 2e, ‘Hollywood’, was ik tevreden:
Hollywood
beschouwt
film noir
een puinhoop van
geflipte schrijvers
Daarna besloot ik mijn nieuwste stiftgedicht op muziek te zetten plus de stem van mijn dochter:
En toen ik een interview met Paulien Cornelisse over VPRO ‘Een kamer in het verleden‘ in de krant las en haar stem op de radio hoorde, besloot ik naar woorden te zoeken om de match tussen die twee mogelijk te maken (met het woordje ‘wachten’ had ik veel moeite):
Je kunt er veel mee. Op een avond maakte ik er eentje van mijn Twitter-stream:
Door beperkingen word je creatief. Of noem het een vorm van droedelen. En door dingen weg te laten ontstaat er iets nieuws. Complexheid sucks, simpelheid rules.
In Amerika is newspaperblackout.com van Austin Kleon een goeie site om te volgen. In het Nederlands is stiftgedichten.com een bekende.
Stift!
(quote Debiteuren Crediteuren)
Geef een reactie