Marco Raaphorst

Mensen kunnen niet staren (in 3 variaties)

Geschreven door

Marco Raaphorst

in

Ik staar naar de zee
en vraag me af
heb ik mijn fiets wel op slot gezet?
hoe laat zou het zijn?

Ik staar naar de zee
en zie een kind met een vlieger
volgens mij heb ik ook zo’n vlieger op zolder
ja, dat moet ik eens gaan doen!

De zee staart naar ons
omdat wij het niet kunnen

Ze daagt ons uit
om te zwemmen
Ze daagt ons uit
om te sterven

Een metafoor voor het oneindige
Een metafoor voor het eindige

Staren is niets zien
onder invloed van het licht
Dat alles langs je heen raast
zonder jou te raken
zonder een jij of ik
en een nu of later
Om ondertussen alles te zijn
wat zijn en niet zijn, is

Abonneer je op mijn berichten

Bepaal zelf de frequentie waarin je mijn artikelen wilt ontvangen (direct, dagelijks of eens per week). De link om dit in te stellen vind je in de bevestigingsmail.

Reacties

Eén reactie op “Mensen kunnen niet staren (in 3 variaties)”

  1. Michel ten Hoove avatar
    Michel ten Hoove

    Ik denk te begrijpen dat ik het niet te letterlijk moet nemen. Staren is een kunst. Loslaten. Gedachten laten zweven. Er even niet helemaal bij zijn. Zonder dat de dagelijkse beslommeringen er als een stoorzender doorheen komen. Iets waar kinderen heel goed in zijn. In het hier en nu leven. Zonder te denken aan wat allemaal nog moet. Allemaal nog kan. We willen niet voor niks als volwassenen het kind in onszelf koesteren. Sommige volwassenen dan.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer berichten