Raak

Veel tijd gaat zitten in perfectioneren. Heb ik soms veel last van. Terwijl ik weet dat het er niet veel toe doet als het basisidee goed is. Een paar hele goeie noten komen dwars door de ruis en het getik van een plaat ook wel door.

Vorig jaar werd ik gevraagd om muziek te maken bij een serie video's over kunst. Ze lieten me de eerste montage zien. Een man stapte van zijn fiets, zo begon elke video. Ik vertelde dat ik er een licht fluitend melodietje bij hoorde. Goeie zin. We vangen aan. Dat idee. Een paar maanden later leverde ik mijn muziek af waaronder de leader. Het was inderdaad een fluitend melodietje geworden. De editor vond het helemaal te gek. Ikke blij.

Dat melodietje schoot me ineens te binnen. Ik legde het vast op mijn mobiele telefoon en nam het vervolgens super primitief op in een kamer waar de verhuisdozen nog stonden. Nee sterker nog: de gitaar nam ik in de slaapkamer op zonder metronome, gewoon uit den losse pols. In de provisorische studio annex kantoor floot ik er vervolgens een melodietje bij. En ook nam ik een soort jazzdrum met brushes op. Zonder trommel, ik speelde op een van de verhuisdozen. Het is niet perfect getimed, niet super zuiver (ik ben geen meesterfluiter *duh*) maar het was compleet onbevangen en ik zag een mannetje op een fiets voor me. Hollandia vermuzikaliceerd. Pakken ze me niet meer af, dat idee.

En op verzoek van de editor, we besloten het intro ook als outro te gebruiken voor de 10 video's, maakte ik een paar varianten van het thema, luister maar:

Het Zeker Weten. Pats. Raak.

Jij bent de expert Henk-Jan. Ga daarvoor. Eis die ruimte op. Jouw terrein is jouw terrein. En dan dat er soms een dag voorbij komt dat je een traan moet laten omdat het echt werkt. Raak.