De pleuris van de kunst

De pleuris van de kunst is niet de kunst zelf.

Veelal pijprokende chagrijnige types bemoeien zich ermee. Kritische ogen en oren die nauwelijks een glimp van positiviteit kunnen uitdragen.

Het is het of het is het niet. Net niet betekent: niet, naks, nada, nul. Het is het niet, zie je dat dan niet?

Je schijnt het ook niet te kunnen leren. Je hebt het of je hebt het niet. Als je het hebt ben je niet normaal. Dan ben ‘anders’. Niet anders in de zin van Wacko Jacko, maar Echt Anders. Een soort halfgod, ook al lig je kotsend in de goot met een vieze naald in je arm.

De pleuris zit hem in het gelul. Over Kunst (oh ja, zo schrijf je dat). Sommige dingen vind je mooi, sommige dingen niet. Dat heeft met voorkeur te maken. Smaak. Niets mis mee. Maar iets Kunst noemen heeft geen reet zin. H*e*l*e*m*a*a*l niet. Kunst. Kunstig. Kunstjes doen?

*ach, doe ’s rechtopzitten en kopjes geven dan!*

Picasso maakte helemaal geen kunst (oh nee, misschien schrijf je het toch zo). Ik vind sommige dingen van die knakker mooi. Maar als jij er geen bal aan vindt, dan klopt dat helemaal.

En toch, ja toch, lees ik met heel veel genot de nieuwste editie van Mister Motley. Omdat ik er dus geen reet van begrijp. Laat dat duidelijk zijn.

P.S. Mocht je je afvragen waarom ik het mij permitteer om zoveel krachttermen te gebruiken: alles is namelijk geoorloofd in de …