Gisteravond bracht David Van Reybrouck, de laatste Zomergasten-gast, de kunstenaar Sam Dillemans voor het voetlicht. We zagen in een documentaire hoe Sam aarzelde om de kwast op het canvas te zetten. Het blanco canvas beangstigde hem.
Terwijl Sam op een boxbal zijn krachten kapot sloeg begon hij te ranten over zijn grote helden. Dat niemand ooit kwaad mocht spreken van Michelangelo. De meesten van ons zouden nog niet eens in staat zijn om een stijger te beklimmen in de Sixtijnse Kapel.
Veel mensen raden het af om jezelf te vergelijken met anderen. Maar misschien is het juist heel goed omdat het je realistisch een plek geeft in de wereld en een belangrijke drive kan zijn om beter te willen worden. Als er geen norm is dan is alles goed en is er geen onderscheid meer. Dan is alles vlak, dan is alles grijs. Moet een kunstenaar zich niet juist willen onderscheiden?
Om boven jezelf te kunnen uitstijgen moet je eerst de waarheid recht in de ogen durven kijken. Jezelf vergelijken met al die anderen, 1 voor 1. Want een ander gaat dat niet voor je doen. Noem het zelfkennis.
Geef een reactie