In de recente HBO documentaireserie Sonic Highways die oud Nivana-drummer Dave Grohl samen met de Foo Fighters maakte, komt in deel 1 de legendarische muzikant en geluidstechnicus Steve Albini aan het woord. Zo vertelt hij over de dronken telefoongesprekken van een voor hem onbekend persoon die hem jaren geleden in het midden van de nacht opbelde en hele verhalen opstak over zijn favoriete platen. Pas veel later wordt het Steve duidelijk dat het Kurt Cobain is die hem steeds belt. Kurt vindt de productie die Butch Vig voor Nevermind heeft gedaan te glad en wil Steve masseren om zijn band Nirvana te helpen met de opnames van In Utero. Steve’s antwoord lees je in de sleevenotes van de box ter ere van de 20e verjaardag van dat album:
I think the very best thing you could do at this point is exactly what you’re talking about doing: bang a record out in a couple of days with high quality but minimal production, no interference from the front-office bulletheads. If that is indeed what you want to do, I would love to be involved.
Je hebt mensen met een zuiver geweten. Zij handelen vanuit bepaalde principes, vanuit zuiverheid. Steve Albini is zo iemand. Noem hem geen producer want dan wordt hij kwaad. Steve beschouwt zijn werkzaamheden als geluidstechnicus van hetzelfde niveau als dat van een loodgieter: eenmalig, dus waarom zou hij daar nog aanvullende royalties over moeten ontvangen? En dus weigert hij die telkens weer. Aan In Utero had hij schatrijk kunnen worden, maar niet dus. Principes. Zuiver geweten.
Dat zo’n zuiver geweten hem een boel geld kost daarover vertelt ‘ie ook in Sonic Highways. Om zijn studio te kunnen onderhouden moet hij 1000 dollar per dag omzetten. Steve heeft al eens zijn huis moeten verkopen en wat oude gitaren weg moeten doen om te kunnen overleven. Als bijverdienste speelt hij kaartspelen tegen geld. Geld waarvan hij soms zijn eigen personeel moet betalen. Het is de prijs die hij betaalt voor zijn innerlijke rust, zijn geweten.
Steve sprak afgelopen zaterdag op de Face the Music conferentie in Melbourne. En hoewel eigenlijk alles wat ‘ie zegt niet nieuw is, het is wel bemoedigend. Steve vertegenwoordigt de mening van wat je gerust het alternatieve internet mag noemen en wat hij zegt is een steuntje in de rug voor velen. Het is de bekrachtiging van een opvallende visie en mentaliteit. Een internet dat juist dankzij filesharing vorm heeft gekregen. Een internet dat juist de kracht van het verdwijnen van alle tussenpersonen omarmt. Het is een visie die ik deel. En hoewel Steve en ik qua muzikale opvatting behoorlijk verschillen, zijn visie op de muziekindustrie en zijn hang naar zuiverheid en dingen zelf doen (DIY) deel ik volledig.
Hoewel de slangenkuil van de muziekindustrie nog steeds vol idioten zit die geen reet om muziek geven maar het puur om het geld doen, Steve kijkt de andere kant op. Aan die andere kant schijnt de zon. Die andere kant biedt meer dan ooit tevoren kansen aan bandjes om het fucking zelf te doen, zonder foute graaiers die geen reet van muziek begrijpen. Aan die andere kant wordt er meer muziek gemaakt dan ooit tevoren. Aan die andere kant is er geen ballotage commissie van volgevreten idioten. Aan die andere kant hoef je geen DJ’s meer om te kopen. Aan die andere kant boek je een tour via email en verkoop je de muziek en merchandising rechtstreeks aan je fans. Aan die andere kant kun je met een zuiver geweten je principes blijven koesteren.
De Guardian heeft de complete lezing van Steve gepubliceerd. Wat ik dus maar wilde zeggen: verplicht leesvoer!!!
(omslagfoto: Wired Photostream / CC BY-NC)
Geef een reactie