In de documentaire Who the fuck is Jett Rebel zien we hoe de verwarring toeslaat tussen Jelte Steven Tuinstra en zijn alter ego Jett Rebel. Achter het podium zit de uitgebluste rebel met de handen in het haar: “hoe kan het toch dat ik me nu zo compleet kut voel terwijl ik me net nog zo lekker voelde?” In plaats dat Jelte Steven stoer en rebels schijt heeft aan de mening van anderen maakt hij er zich compleet afhankelijk van. Jelte Steven is een soort Paniekpiet die buiten het podium zichzelf compleet kwijt is. In de documentaire spreekt hij vaak in de wij-vorm.
Jackson Browne sloeg zijn vrouw, die lekkere zeemeermin uit mijn jeugd, Daryl Hannah. Liefdeloos en met de vlakke hand. Maar denk je dat hij die agressie ook in zijn liedjes stopte, laat staan in zijn teksten? Ben je mal! En hij is niet de enige hoor. Zo heb ik mij behoorlijk verdiept in Marvin Gaye die vooral over liefde en sex zong. Maar liefde en sex lagen voor Marvin nogal complex. De sensuele uitstraling van zijn alter ego leek in de verste verte niet op de echte Marvin die gebukt ging onder zware persoonlijkheidsstoornissen.
Kunstenaars maken het leven mooier dan het is. Peter Buwalda en Herman Brusselmans schrijven fantastische boeken maar hebben menigmaal in interviews gezegd dat ze in werkelijkheid vrijwel geen flikker meemaken. En dus zetten ze die werkelijkheid naar hun hand en vergroten hem uit. Muzikanten schrijven liedjes over de liefde op momenten dat ze na een avondje coke de eerste de beste groupie met het gezicht op het tapijt hebben genaaid. Rock & Roll, weet je wel?
Dat een bakker niet zijn brood is en de slager niet zijn vlees is, dat weten wij allemaal. Maar dat een artiest niet zijn lied is, daar willen de meesten van ons niet aan. Inclusief de artiesten zelf.
(omslagfoto: Oscar Anjewierden / CC BY-ND)
Geef een reactie