The New York Times is een van dé pioniers op het gebied van multimedia verteltechniek (of te wel: storytelling). In deze documentairevorm vallen beeld, geluid en tekst samen op een manier die weliswaar lineair is opgebouwd maar waar je als eindgebruiker toch op een flexibele manier doorheen kunt klikken en scrollen zonder de lijn van het verhaal te verliezen. Het is een interactieve vorm waarmee de longread, een lang stuk tekst, tot leven komt omdat dan weer een stuk tekst, dan weer prachtige fotografie en dan weer een stuk video de volledige aandacht zal vragen. Een format waarmee de NYT sinds haar productie Snow Fall defintief naam gemaakt heeft. Het resulteerde zelfs in het werkwoord snow falling omdat de hele wereld ermee werd aangestoken en is gaan experimenteren met deze verteltechniek.
Deze maand publiceerde The New York Times de fraaie documentaire Desperate Crossing over de boottochten van 733 Libische vluchtelingen die de oversteek naar Italië proberen te maken, waaronder 59 kinderen onder 5 jaar (!).
En ook The Huffington Post bleef niet achter. Ook zij investeerde de afgelopen tijd flink in deze multimedia verteltechniek. Het resulteerde in het onwaarschijnlijk verhaal van 4 moeders van ISIS strijders: Mothers Of ISIS. Ook hier is de verteltechniek adembenemend mooi.
Natuurlijk, het web biedt alle media-typen die we in de oude wereld voor het web ook al kenden. Maar het bundelen van die media-typen is iets nieuws, dat is toch echt iets dat alleen het web mogelijk heeft gemaakt. Het is naar mijn idee de presentatievorm voor het vertellen van verhalen die de meeste mogelijkheden biedt. Een vorm waarin de gebruiker zelf het tempo bepaalt, zoals met lezen ook het geval is, maar met de aanvullende mogelijkheden van geluid en bewegend beeld.
Deze moderne documentairevorm vraagt om goeie teksten, goeie fotografie, goeie audio en/of video en bovenal: een perfect werkende webpagina met een groot gebruikersgemak. We staan daarin nog maar aan het begin. Wat dus een te gekke uitdaging betekent!
Geef een reactie