Maurice White, de oprichter en leider van de iconische funk band Earth, Wind & Fire, is overleden. Een paar uur geleden liet zijn broer en bassist Verdine White de volgende toelichting op de Earth, Wind & Fire Facebook pagina achter:
My brother, hero and best friend Maurice White passed away peacefully last night in his sleep. While the world has lost another great musician and legend, our family asks that our privacy is respected as we start what will be a very difficult and life changing transition in our lives. Thank you for your prayers and well wishes.
Yours Truly,
Verdine White
Het stemt me triest. Maurice bracht zoveel positieve noten in mijn leven. Earth, Wind & Fire speelde een grote rol in mijn muzikale opvoeding. Als tiener hield ik van dansen en Earth, Wind & Fire was, en is nog steeds, één van de beste bands om op te dansen. Hun muziek maakte me ook emotioneel toen ik de fantastische Intouchables film zag. Ik heb het over de scène waarin de verzorger begint te dansen voor zijn gehandicapte vriend in de rolstoel op het nummer Boogie Wonderland. Samen hebben ze zoveel plezier, omdat de muziek zo uplifting, positief en vol energie is. Het zet ook mij aan tot dansen. Nog altijd. Deze muziek is zo krachtig, het geeft me onmiddellijk nieuwe energie.
Laat ik een aantal van mijn favoriete EWF songs langslopen, niet allemaal natuurlijk:
Fantasy – Luister hoe de groove na 13 seconden inzet, met de prachtige slaggitaar van Al McKay, top strijkers en resonerende funky synths, plus de fantastische Phenix Horns (Don Myrick op sax, Louis Satterfield op trombone, Rahmlee Michael Davis op trompet en Michael Harris op trompet). Hoor hoe de blazers tegenmelodieën spelen terwijl Philip Bailey hoge opera-achtige noten zingt. Zeer episch maar toch ook bijzonder groovy!
Can’t Let Go – Dit is zo’n toffe uplifting track! Met een bassdrum op elke tel van de maat (disco dus!). Grote dikke blazers en synths spelen akkoordmelodieën op de achtergrond. En met super slimme harmonische wendingen in de modaliteit.
Let Me Talk – Dit is nogal een intro! Het is een synth arpeggio met een blazerssectie er bovenop. Super heerlijk spetterend blazersgeluid dat nooit beter heeft geklonken dan de Phenix Horns van deze band. En waanzinnig lekkere percussie ook als toevoeging! En die mooie synth arp wordt nog een paar maal herhaald in het nummer. Echt super, super, super, lekker!
Turn It Into Something Good – Misschien is dit mijn favoriete EWF track. De roffel in het intro met de Phenix hoorns er bovenop is zo gruwelijk te gek, ja toch? Kwa harmonie is dit nummer super lekker en interessant met harmonische, modale veranderingen, die super smooth zijn. Met extra jazz-achtige additionele noten, rijkere harmonie. Nee, beter: dit is JAZZ! Niet geïmproviseerde jazz, maar slimme jazz, net zoals die van Steely Dan. Maar dan met een meer dansbare groove. En wanneer Maurice zingt kun je een tegenmelodie, contrapunt, op de achtergrond (fluiten en strijkers) horen die super te gek werkt. De blazerssectie speelt ook hier weer gruwelijk te gek. Dit is nooit beter gedaan dan hier. Gespeeld door mensen die swingen! En gaaf ook die Rhodes piano, die super mooie vocalen en dat super warme jaren ’70 geluid!
Let’s Groove – Die vocoder in het intro, vet toch? En dat heerlijke laag in het geluid, net zoals bij alle andere EWF tracks, het klinkt zo super warm en strak. Een vette funky synth speelt de baslijnen van deze track dat kwa harmonie wat gewoner in elkaar steekt. Gelukkig is er wel een mooie modale twist naar de brug toe. Netjes! En het swingt als een dolle!
I’ve Had Enough – Het nummer begint met een mooie vamp. Geweldig spel van ondermeer die heerlijke blazers, als altijd. Maar dan zet plotseling een super mooie modulatie in die zich laat oplossen naar het fantastische refrein toe. Zo mooi! En zo verheffend, uplifting, zo positief allemaal!
Dank Maurice! Ik blijf dansen!
(omslagfoto onder CC BY-SA: Chris Hakkens)
Geef een reactie