“Nu moet ik mijn kans grijpen!”, zei ik in mijn hoogstwaarschijnlijk 1e publieke interview evâh. Opgetekend in het oude Haagse stapperskrantje de Yesbaby. Jaar? Hoogstwaarschijnlijk 1991. In Quintus Kessler herkende ik een muzikale soul brother. Wat jaren eerder had ik hem op de Stedelijke Muziekschool ontmoet vlak nadat hij uit Rio de Janeiro was teruggekeerd. Hij was minstens zo’n grote Steely Dan fan als ik en bezat vele synthesizers en opnamespullen.
Ik zat toentertijd op de HEAO maar voelde in een split second dat ik beter de muzikale verkering met Quintus kon aangaan dan het schijnhuwelijk met de HEAO in stand te houden.
Van die keuze heb ik nooit ene seconde spijt gehad. Kort erna moest ik in militaire dienst. Die duurde 1 dag want ik weigerde. Gewetensbezwaren. In volle overtuiging. Ik-ga-niet-op-jouw-domme-bevelen-zomaar-schieten. De sociale dienstplicht, plus een paar extra maanden, vervulde ik met een indianengrijns op het gezicht.
Het ging ook weleens mis. Beslissingen. Zelfvertrouwen. Dan was ik té gevleid door wat anderen tegen me zeiden. Ik koos soms voor de makkelijkste weg en drukte mijn gevoel wat naar de achtergrond. Het is leuk die complimentjes, maar ze kunnen je ook afleiden. Met name als ze je plannen en beslissingen gaan bepalen.
In 2014, je zal er wel gek van worden want ik noem het vaak, maakte ik Oostende Healing. Ik kreeg simpelweg de ingeving om een audiodocumentaire over Marvin Gaye te maken en wist dat het me zou lukken. Geld speelde geen rol. Ik deed een graai uit mijn buffer die in 2014 zowat de bodem bereikt had. En toch, ik MOEST het doen.
Even later besloot ik een set met presets te maken onder de naam Boutique Amp voor gitaristen die met Propellerhead Reason software werken. Het werd zoals ik wilde en dat betaalde zich terug in mooie verkoopcijfers en dito complimenten van gebruikers, MIJN klanten.
Vandaag liet ik een opdrachtgever weten ons contract voortijds te willen beëindigen. Het contract had mij een klein jaar financiële zekerheid geboden. Ik was voor de klus gevraagd, uitgekozen op mijn expertise en het voelde als vleiend. Maar hield ik mezelf niet een beetje voor de gek? Zekerheid bestaat toch niet?
Zelfs financiële zekerheid bestaat niet. Lehman Brothers, remember?
Ik gooide me vandaag in het diepe en dat voelde verdomd goed.
Een man moet een plan hebben.
(omslagfoto onder CC BY-NC: Marco Raaphorst)
Geef een reactie