Het is dodelijk om te denken, wanneer je iets maakt: “zal dit aanslaan?” Dat weet je namelijk nooit, tenzij je een beproeft concept gebruikt. Dan doe je iets na. Maar als je juist origineel je eigen gevoel volgt is die vraag een killer.
Je kunt die vraag stellen bij elke stap die je zet. Bij elke noot die je speelt. Elk woord dat je kiest. Elk geluid dat je ontwerpt. Je kunt maar beter denken dat, omdat jij het prachtig vindt een ander dat misschien ook zal doen. Maar je maakt je niet afhankelijk van die ander. Je bent slechts afhankelijk van je eigen gevoel. Dat is de sleutel naar vrijheid. Jouw raadgever in de zielskunst. Je zet de buitenwereld uit.
En in dat uitzetten van de buitenwereld kun je heel ver gaan. Denk bijvoorbeeld aan de boeddhistische monnik Thích Quảng Đức die als vorm van protest tegen de Zuid-Vietnamese regering zichzelf op 11 juni 1963 in Saigon op straat in brand stak. Het vuur had geen enkel invloed op zijn innerlijk gevoel. Hiermee leerde Thích Quảng Đức ons wat realiteit werkelijk is: een illusie.
P.S. De foto is wereldberoemd. Zo gebruikte de band Rage Against The Machine deze foto een kleine 30 jaar later als hoesfoto.
Geef een reactie