Richard Goldstein wordt de 1e real rockcritic genoemd. In 1967 werkte ‘ie voor The New York Times en deed een review van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles. Hij vond het album verschrikkelijk, noemde het ‘Busy, hip and cluttered’. Volgens Goldstein waren de composities slordig. Hij bestempelde het album als frauduleus.
Goldstein was altijd een groot liefhebber geweest van The Beatles. Dus waarom hield hij nu niet van dit album? De aap kwam pas later uit de mouw: een van de speakers van zijn hifi-installatie bleek kapot te zijn. Hierdoor miste ‘ie heel veel van de partijen van Sergeant Pepper. Hij had zelf niet in de gaten dat die installatie kapot was. Maar dat was toch niet het enige, Goldstein zag, of hoorde, The Beatles liever niet deze arty richting opgaan die ze met Sergeant Pepper inluidden.
Paul McCartney is die slechte review nooit vergeten. Ondanks die slechte review gingen The Beatles natuurlijk door. Maar toen Paul’s eigen carrière in de 80-er jaren wat in het slop kwam besefte ‘ie dat The Beatles zich ook niet hadden laten afleiden door de kritiek.
“Well, wait a minute, the music critic of the New York Times hated ‘Sgt. Pepper.’ And we had to sit through that.”
Vele jaren later komt Goldstein op zijn oordeel terug, en zegt:
“The broken stereo had nothing to do with it.”
Goldstein vond toendertijd dat The Beatles mannelijke rock ‘n’ roll moesten maken. Het kwam voort uit de worsteling met zijn eigen homoseksualiteit. Hij wist dat hij op mannen viel maar wilde dat niet toegeven. Pas toen hij daar in de 70-er jaren aan toegaf begon Sergeant Pepper toch indruk op hem te maken en stelde hij zijn mening bij.
“I fucked up.”
De popmuziek heeft ‘ie al een eeuwigheid geleden achter zich gelaten. En om alle fouten die hij gemaakt heeft, kan hij alleen maar lachen:
“I was the first critic to review the Doors’ first album. And I gave it a rave review. I said great album. One bad cut on this album — ‘Light My Fire.’ What can I say? If you’re not embarrassed by your youth, what good are you?”
Fouten, iedereen maakt ze. Dat is maar goed ook. En met een beetje zelfspot kom je een heel eind, zo zie je maar weer.
Het volledige verhaal over Goldstein werd opgetekend door The Washington Post.
Geef een reactie