Een loopje naar het Kunstmuseum is een goed loopje voor mijn lijf en geest. Omgeven door het werk van anderen krijg ik goeie zin. Wil ik zelf gaan maken. Filosofeer ik. Breek ik met alle dogma’s.
Creatieve Tijd.
Op een wand waren goeie woorden gewijd aan De Stijl, het clubje van ondermeer Theo van Doesburg, Piet Mondriaan, en Gerrit Rietveld. Ik las dat Rietveld en Doesburg elkaar nooit ontmoet hebben en alleen per post in tekst en fotografie met elkaar communiceerden. Pre-internet, de jaren 10 van de vorige eeuw. Maar wat die vogels toen bedachten is immer nog fris en klaar van taal en gedachte.
Ik citeer van de wand:
Ook is De Stijl egalitair. Waar vormgeving voorheen vooral was voorbehouden aan de gegoede middenstand, daar stelt De Stijl dat kunst er is voor iedereen. Om kunst naar het publiek te brengen, wordt abstractie gebruikt in reclame, mode en fotografie. Abstract toont betrokkenheid en geeft de gebruiker het gevoel speciaal te zijn. De kunstenaars van De Stijl willen de dynamiek van het moderne leven vangen. Speels als de jazzmuziek, zoeken zij de wereld van morgen.
Tijdens de wandeltocht naar huis bedacht ik me hoe alles misschien niet zozeer om de inhoud draait maar juist om hoe je die inhoud vorm geeft. Zo kan alles, hoe slap inhoudelijk ook, door de juiste vorm je een keiharde klap in je smoel geven.
Volgens mij is dit ook wat McLuhan zegt als ‘ie zegt: The Medium is the Message.
Zonder vorm is het gebodene onzichtbaar, bestaat het niet.
Of je nu muziek maakt, schildert, schrijft of een podcast maakt. Geef het vorm en het bestaat.
Geef een reactie