Sommigen bloggen niet meer. Ze zeggen dat het door Twitter komt. En niet dat ze er spijt van hebben. Ze vinden het logisch. Twitter zou de vervanger zijn van het weblog.
Alles gaat sneller in de wereld zeggen ze, dus nu moeten we ook sneller publiceren.
En korter, 140 karakters zijn genoeg.
Twitter, wie zou er nu nog moeten bloggen dan?
Complete onzin.
Twitter is geen blog. Twitter is een tijdelijk communicatiemiddel. Terugkomen op een tweet van eergisteren doe je niet.
Alle tweets zijn heel snel vergaan.
Een blog is blijvend. Een blog heeft een handig archief. Een blog is doorzoekbaar. Een blog geeft de conversatie een duidelijk podium.
Twitter is een kroeg. Iedereen roept wat ‘ie aan het doen is. En sommige mensen helpen mekaar, krijgen ruzie, of spreken buiten Twitter af voor een ontmoeting.
Toch gaat er niets boven mijn blog. Mijn digitale huis dat helemaal van mij is. Het huis dat ik zelf gebouwd heb. Het huis waar ik slingers kan ophangen als het feest is. Het huis waar ik gezellig met vrienden of toevallige voorbijgangers op het terras een biertje kan drinken terwijl ik een mooi verhaal voorlees. Of een film vertoon. Of een stuk muziek speel.
Hier ben je nu.
Geef een reactie