Ik ben het nooit eens geweest met alle wauskikkers die elkaar op herhaling nalullen dat aandacht online kort zou zijn. Precies het omgekeerde is het geval. Mensen bingewatch-en series van 13-delen per seizoen. Hoezo is slow dood? Netflix en andere streamingdiensten vieren hoogtij. Zo is het ook met podcasting gesteld dat de afgelopen jaren immens populair is geworden. Het publiek vreet langdurige afleveringen en series zoals Serial in het bijzonder. De nieuwe Serial (absolute aanrader) is 45 minuten per deel.
Het geweldige S-Town van jaren geleden (behoort wat mij betreft tot het allerbeste wat op podcastgebied ooit gemaakt is) zat ook zo rond die tijd. En dat in 7 delen. Ik luisterde diverse afleveringen achter elkaar en was een paar uur van de wereld. Met mij miljoenen anderen die ook op die manier full focus het goddelijke luistervoer tot zich namen.
En wat te denken van This American Life dat als sinds de jaren 90 uitzendingen van een uur maakt? This American Life is er 100% verantwoordelijk voor dat de term storytelling weer volop in de schijnwerpers kwam te zijn en zette de norm voor de verhalende podcasts. De grote man daarachter, Ira Glass, is voor vele podcastmakers een voorbeeld. Zijn manier hoor je terug in heel veel verhalende podcasts, zoals bovengenoemde nieuwe Serial.
Hoewel ik onwijs van muziek hou, als luisteraar én als maker, ik moet bekennen dat, afgezien van tijdens concerten, ik thuis zelden echt voor muziek ga zitten. Meestal staat het op als een soort muzikaal behang. Een podcast daarentegen kan ik niet luisteren terwijl ik anders doe. Dat wil zeggen: verhalende podcasts. Met de ogen dicht, zo luister ik mijn podcasts.
Vluchtig en oppervlakkig is aan ons niet besteed.
Geef een reactie