De band Bad Dog uit Washington D.C. maakt al sinds de jaren 90 muziek. Gewoon voor de lol, zonder grote ambities.
In ze zomer van vorig jaar publiceerden ze een nieuw album, The Jukebox of Regret, op SoundCloud. Kort daarna dook bijna elk nummer op alle streamingplatforms op alleen was elk nummer voorzien van een nieuwe titel en was het gekoppeld aan de namen van andere artiesten.
Een mismatch in Instagram
Dit kwam bij toeval aan het licht toen de producer een van de nummers op het Instagram-account van zijn studio wilde publiceren. Tot zijn verbazing herkende het Instagram-algoritme het nummer Preston van Bad Dog als Drunk the Wine van Vinay Jonge, een muzikant zonder archief en geen profiel online. Kortom: een spookartiest.
Wanneer de band Bad Dog naar Disc Makers gaat om CD’s te laten persen van hun nieuw album blijkt dat de digitale vingerafdrukken, om vast te stellen of de muziek origineel is, ook verwijzen naar deze spookartiesten. Dus niet alleen werd de muziek van Bad Dog gestolen ook de digitale vingerafdrukken zijn overgenomen.
Het is de omgekeerde wereld: Bad Dog moest gaan bewijzen dat zij de originele artiesten zijn.
“Het voelde alsof iemand in mijn huis had ingebroken en mijn belangrijkste bezittingen had gestolen,” zegt bandlid Blackwell daarover in een artikel van The New York Times.
De schimmige wereld van muziekstreamingfraude
Een opvallend details is dat Blackwell, 58 jaar oud, een praktiserend advocaat is die zich bezighoudt met intellectueel eigendom. Het andere Bad Dog-bandlid is de 72-jarige Post, een gepensioneerde professor in de rechten die zich specialiseerde in auteursrechten online. Geen domme jongens dus!
Ondanks hun achtergrond werden beide mannen gigantisch tegengewerkt en belandden ze in de schimmige wereld van muziekstreamingfraude, een wereld waarin anonieme piraten voortdurend nieuwe manieren bedenken om de boel te belazeren.
Bad Dog is niet de enige
Bovengenoemd artikel meldt dat Beatdapp, een bedrijf uit Vancouver dat fraude opspoort voor klanten uit de sector, schat dat iets meer dan 10 procent van de jaarlijkse streaming inkomsten jaarlijks wordt verduisterd. Dit komt neer op zo’n 2 miljard dollar dat in de portemonnaie van spookartiesten verdwijnt.
Opvallend want Spotify en zijn rivalen werden verondersteld een einde te maken aan het tijdperk van muziekpiraterij dat door Napster ooit werd ingezet. Maar zoals met nieuwe technologie altijd het geval is: het lost het ene probleem op terwijl het weer een ander probleem creëert.
Volgens Andrew Batey van Beatdapp worden luisterbeurten voor nummers gekocht via faudeurs die in grote hoeveelheden de inloggegevens van legitieme accounts op Spotify en andere diensten op het dark web hebben bemachtigd. Bots spelen vervolgens deze nummers herhaaldelijk af zonder dat de accounthouders doorhebben dat ze gehackt zijn.
De heren van Bad Dog zijn van mening dat het auteursrecht te rigide is, een te lange levensduur heeft en creativiteit belemmert. Zodoende is het hen bij deze kwestie niet om geld te doen maar om de attributie, de naamsvermelding.
De muziekindustrie ziet het probleem niet
Via takedown notices heeft het duo de streamingdiensten zover proberen krijgen om de muziek van de spookartiesten te verwijderen. Dankzij de reactie die ze van Apple Music ontvingen kregen ze de naam van de distributeur te lezen: Warner Music. Dit is een van de drie grootste muziekmaatschappijen wereldwijd.
Deze zaak laat zien dat er een probleem is waar de muziekindustrie geen aandacht voor heeft. Het geautomatiseerde opzuigen van onbeschermd materiaal, het onvindbaar maken door de namen te wijzigen en dit gestolen werk vervolgen te uploaden naar platforms waar het te gelde gemaakt kan worden, is aan de orde van de dag.
De takedown notices werkten ook niet afdoende. Kennisgevingen werden verstuurd en in het geval van Spotify en anderen gebeurde er weinig.
Inmiddels is de spookmuziek van alle streamingdiensten af. Met één vreemde uitzondering: Apple Shazam verwijst nog altijd naar de spookartiest.
Geef een reactie