Op Threads wordt er stevig gediscussieerd over velerlei muziek en geluidsgerelateerde kwesties. Je moet immers toch wat met je leven? Zo werd vandaag dit bericht in mijn blikveld geschoven:
Any producers who can master a track without the stems? I have one song I really like but I did it so long ago I’ve lost the stems 🥲
(bron)
Waarop de internationale goegemeente zich natuurlijk niet langer kon inhouden en reageerde met berichten zoals:
If anyone tells you they need the stems to master, they don’t know what mastering is.
(bron)
If your mattering engineer told you they need stems then they’re a bad mastering engineer. If the song is mixed well they should not need the stems to master it.
(bron)
Mastering is done with the stereo mix NOT stems. And it’s done best by a mastering engineer at a mastering lab where the room is tuned for optimal listening
(bron)
Lang verhaal kort: stem mastering is echt Een Ding. Een goed voorbeeld is de service die Abbey Road aanbiedt, een stokoude firma die prima meegegaan is met haar tijd.
Bovenstaande toont maar weer eens aan hoeveel desinformatie er gaande is op ’t internet. De ballotagecommissie wordt node gemist wat vrijspel biedt aan elke halve of hele gare die zich muziek- of geluidsexpert noemt en losgaat op de socials.
Vandaar dat ik mij ook geroepen voel er iets over te schrijven.
Waarom stem mastering nu een ding is
Toen ik opgroeide was er alleen maar analoog. Alles ruiste als de neten, gek werd je ervan! In dat analoge tijdperk werd er ook al gemasterd. Dat stamt uit de tijd dat er slechts platen geperst werden. Tijdens mastering werd er dan gelet op zaken als fase, hoeveelheid laag en dynamiek. Als je dat niet deed sprong de naald letterlijk uit de groef en was het uit met de pret.
Inmiddels zweert zowat iedereen bij digitaal en heeft men totale controle over het geluid en is er geen risico meer, tenzij je dus vinyl laat persen, dat de naald uit de plaat springt. Toch laat menigeen muziek masteren om het nog een tikkie beter volgens De Norm Die Nooit Iemand Heeft Vastgesteld te laten klinken.
Het masteren is uitgegroeid tot een soort van wondermiddel. Probleem is wel: tijdens het masteren kun je niet meer doen dan wat EQ en compressie loslaten op het geheel, maar verder niet veel. Stel dat de bassdrum te hard in de mix staat en de bas wegdrukt, dan heb je een probleem. Natuurlijk kun je wat poetsen met multiband-EQ en multiband-compressie maar wat je eigenlijk zou willen is teruggaan naar de mix om het schuifje van de bassdrum wat lager te zetten.
Vandaar dat men het masteren van stems is gaan aanbieden als service. Het bestaat inmiddels als heel wat jaartjes. En voor wie zegt “wat zijn stems?” welnu, dat zijn de submixen per instrument. Dus een stem (lees: stereo bestand) voor de drums, de bas (misschien in mono), de zang, etc. Met stems mix je dus als het ware op basis van de submixen per instrument. Stems gebruik ik voor mijn podcasts overigens ook altijd. Zo kan ik de balans van de instrumenten perfect uitbalanceren met de stemmen die spreken. Ook zet ik meestal de drums en percussie uit, omdat die vaak de stemmen in de weg zitten. Kortom: stems zijn hip en happening.
Soms hoor ik mensen zeggen dat podcasting niets nieuws achter de zon biedt, dat het gewoon lijkt op de radiodocumentaires van weleer. Ik ben het daar pertinent niet mee eens, podcasts klinken TOTAAL anders dan die oude radiodocumentaires met name door de controle over het geluid dat we nu hebben, het sounddesign dat je kunt maken mede dankzij stems. Het is zoiets als beweren dat de muziek van Billie Eilish eigenlijk precies hetzelfde klinkt als wat Janis Joplin in jaren 60 deed.
Boomertaal.
Kortom, stem mastering is echt een ding want stems bieden veel extra controle over het geluid ten opzichte van old school mastering omdat je echt kunt ingrijpen in de samenhang tussen de instrumenten/stems.
Geef een reactie