Muziek is een specifieke taal

15 oktober 2010

Mocht je niet goed weten waar je goed in bent, dan kan je misschien eens gaan letten op de dingen waar je je aan stoort. De dingen waarvan jij in een oogopslag ziet hoe ze beter kunnen.
Grote kans dat het gebieden zijn waar jij verstand van hebt.

Zo werkt dat ook bij mij. Dat is mijn drive. Het is iets dat niet te onderdrukken valt. Negen van de tien keer vind ik het gebruik van geluid en muziek bij beeld compleet verkeerd. Doet het afbreuk aan de boodschap en swingen ze niet samen. Ik kan dat beter. Ik heb daar een visie en gevoel bij. Mijn handen gaan ervan jeuken. Aan de slag!

Zelfs mensen die mij toeroepen “ach, maak je niet zo druk” negeer ik. Het is namelijk niet een kwestie van moeten of willen. Ik kan gewoon niet anders! Ik ben veelzijdig. Ik zet graag community’s op, geef graag lezingen, organiseer graag, blog graag, adviseer graag en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar alleen muziek en geluid heeft echt volledig mijn hart gestolen. Iets dat nauwelijks in woorden te beschrijven valt. En misschien juist daarom. Ik schrijf in klanken.

Daarom het volgende citaat uit het boek ‘Stilte als antwoord’ van Sara Maitland:

Soms denk ik dat muziek bemiddelt tussen stilte en taal; soms zie ik muziek als een specifieke zelfstandige taal – net als gebarentaal (de meest toegepaste hand/oog, in tegenstelling tot mond/oor, taal binnen de dovengemeenschap) of wiskunde.

Muziek ìs een specifieke taal. Een taal die zuiver bestaat uit gevoel. Zonder duiding van objecten en situaties. Überhaupt zonder duiding. Puur. Gevoel.

Ontvang mijn blogposts per e-mail

Je kunt de frequentie hiervan zelf instellen.

Reacties

7 reacties op “Muziek is een specifieke taal”

Marlies van der Meer

15 oktober 2010

Negen van de tien keer vind ik het gebruik van WOORDEN en ZINNEN bij HET VERHAAL compleet verkeerd. Doet het afbreuk aan de boodschap en swingen ze niet samen. Ik kan dat beter.

Zoals jij een passie hebt voor muziek, heb ik het voor schrijven.
“Het is namelijk niet een kwestie van moeten of willen. Ik kan gewoon niet anders!”

En ondanks (of misschien wel:dankzij) dat je een muziek-man bent, kun je mooi schrijven. Zeker deze zin: “Ik schrijf in klanken.”

Die zin ga ik gebruiken voor mijn roman (die ik weer opgepakt heb). De hoofdpersoon houdt van muziek :))

En food for thought: Misschien bemiddelt muziek ook wel tussen ratio en gevoel.

Beantwoorden
Raaphorst

15 oktober 2010

@Marlies: mooie laatste zin.

ratio = woorden
gevoel = stilte

Beantwoorden
Katyo

15 oktober 2010

Leuk om te merken dat mensen zich hierin kunnen herkennen, de drive die in je zit, de drive die je maar beter kan volgen :-)

Beantwoorden
Peter de Kock

15 oktober 2010

Wat een inspirerende gedachte om te gaan letten op de dingen waar je je aan stoort als indicatie voor de dingen die je kunt verbeteren. Het inspireert me omdat op deze manier de rol van de innerlijke criticus een stuk nuttiger wordt. Ik zeg wel eens dat alles zin en betekenis heeft maar was daar zelf niet zo van overtuigd als het over de rol van de innerlijke criticus ging. Wat leuk om ook daar nu anders tegenaan te kijken.

Beantwoorden
Marlies van der Meer

15 oktober 2010

Hai Peter
in bovenstaand stukje v Katja was datgene waar je je aan stoort, niet zo zeer iets wat je moet verbeteren, maar juist een indicatie van iets waar je zelf GOED in bent.
Je stoort je aan het slechte schrijven van anderen = indicatie v dat je er zelf missch wel goed in bent.
De hele gedachte van datgene waar je je aan stoort een indicatie kan zijn van waar jij juist goed in bent of een indicatie van een eigenschap die jij in tegenovergestelde richting hebt, is heel bekend binnen de coaching.
Als je er meer over wilt lezen dan kun je terect bij de kernkwadranten van Daniel Offman en schaduw-werk van Debbie Ford.
Als jij je bijv ergert aan mensen die over zich heen laten lopen, dan kan dat een indicatie zijn dat jij juist assertief bent (vb vh tegenoverstelde)of het belangrijk vindt om aan je assertiviteit te werken.
Maar Debbie Ford gaat nog verder: die zegt ook accepteer dat datgene waar jij je aan stoort, ook iets is wat je zelf hebt of kan hebben als de situatie zich voordoet. Bijv. misschien kun je wel een (fictieve) situatie bedenken dat ook jij over je heen laat lopen. Accepteer dus dat deze eigenschap ook bij jou kan horen (dan erger je je er minder aan dat een ander die heeft) en zie het geschenk erin dat je je aan deze eigenschap ergerde: je bent assertief geworden.
Lees het boek Licht op je schaduw van Ford maar eens. Vond het heel verhelderend!!!

Beantwoorden
Raaphorst

15 oktober 2010

Ik heb ooit aan de HEAO Commerciële Economie gestudeerd. 2 jaar lang. Ik geloofde niets van al die rare theorieën. Dat terzijde. Maar wat me wel aansprak was de mededeling dat een bedrijf van zijn zwakke punten juist zijn sterke punten kan maken. Dus het omgekeerde van waar mijn blogstuk over gaat. En ook daar heb ik mee te maken en vind ik een leuke uitdaging.

Op dit moment bijvoorbeeld. Ik ben bezig aan een radiodocumentaire voor de VPRO. Ik heb een mooi gesprek in audio, mooie opbouw, editing en mooie muziek erbij. Alleen moet het verhaal expliciteer. Storytelling dus. Dat is voor mij een uitdaging. Sfeer opbouwen, muziek en lekkere soepele editing zijn kinderspel voor mij. Maar er een duidelijk verhaal van maken is iets waar ik in moet groeien, leren. Ik wil namelijk een hele goeie auditieve storyteller worden. Het ‘mystieke’ heb ik al reeds in de vingers, maar het ‘concrete’ storytelling is waar ik keihard aan werk op dit moment. En die uitdaging – omdat ik weet dat het me gaat lukken – is heeeeeerlijk!

Beantwoorden
Peter de Kock

15 oktober 2010

Dank je wel Marlies voor je uitgebreide toelichting, werkt voor mij verhelderend.

Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.