Gisteren reisde ik op verzoek van de Rotterdamse Uitgeverij Nadorst af naar 020 om de boekpresentatie ‘Jack Kerouac: Verzen, schetsen, haikus & blues’ in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam bij te wonen. Nadorst had mij gespot omdat ik voor mijn A13.nu project een paar maal de naam Jack Kerouac heb laten vallen. De man die voor altijd geassocieerd zal blijven als de schrijver van de asfaltromantiek, van het onderweg gevoel. Nomadisch zonder vast honk. Met On The Road, zijn legendarische boek uit 1957 als bekendste wapenfeit. Hoewel we Jack even zo goed met de Beat Generation kunnen associëren. Jack de Beat Poet. De Jazz Poet. Jack en de jazz, het gesproken woord en een saxofoon. Een uitgemaakte strakke combinatie.
Jack kon zich er flink tegen opwinden. Tegen de hokjesgeest. Zo haatte hij de hippies die zijn werk omarmden. In het zojuist verschenen boek ‘Jack Kerouac: Verzen, schetsen, haikus & blues’ zegt Jack er dit over:
“Ik wil dat iedereen in de wereld de volledige bekentenis van zijn eigen leven vertelt en dat doet OP ZIJN OF HAAR EIGEN MANIER, want dan hebben we met z’n allen nog iets te lezen op onze oude dag, in plaats van de aarzelingen en het mierengeneuk van ‘geletterde individuen’ met waterige ogen die alleen maar woorden veranderen die de Engel hen gegeven heeft …”
Geef een reactie