De titel had net zo goed ‘Alles wat je aandacht geeft, groeit’ kunnen luiden, maar die had ik al een keer gebruikt, dus vandaar.
Een kind dat op de grond ligt te krijsen terwijl papa en mama staan toe te kijken en zich druk staan te maken, zal nog wel even doorgaan. Als je de aandacht wilt krijgen en je krijgt hem ook, dan hou je hem vast. Logisch. En ook de omstanders vestigen hun aandacht op het aandachttrekkertje. Succes verzekerd.
Hetzelfde gebeurt met de misdadigers van politieke moorden. Zij bedenken van te voren dat wat ze willen gaan doen van politiekbelang zal blijken en massaal de aandacht zal krijgen. Ze hebben gelijk. Tenminste, de media geeft hen die aandacht en zet de daad neer als een politieke daad. Niet alleen wordt er vol afschuw kennis genomen van het nieuws, experts gaan opzoek naar redenen, complottheorieën worden geschapen, delen van de samenleving en personen worden medeschuldig verklaard en ga zo maar door. Zo krijgt de moordenaar dus volledig zijn gelijk (opvallend, het gaat vrijwel altijd om mannen).
Iedere superster weet dat elke aandacht goed is. Als ze maar over je schrijven. Beter slecht nieuws dan geen nieuws, dat is de gedachte. Menig politiekmoordenaar geeft zelfs zijn eigen leven voor deze ‘grootse’ daad. Hij krijgt gelijk en komt in de geschiedenisboeken terecht. Hij maakt letterlijk geschiedenis. En dat is precies wat hij wilde.
Breivik heeft tijdens verhoren gezegd dat de terreuraanslagen gruwelijk maar noodzakelijk waren, maar hij voelt zich in strafrechtelijke zin niet verantwoordelijk. Volgens zijn advocaat wilde hij met zijn acties de Noorse maatschappij aanvallen en veranderen.
We zette de tv aan en bleven in herhaling, in trance, kijken naar hoe 2 vliegtuigen fronttaal tegen de Twin Towers opbotsten. Een bewuste actie. En in trance zochten we naar een reden.
We kunnen het ook negeren. Actie mislukt. Geeft de politiemoordenaar zijn eigen leven en kijkt er niemand op of om. Een eendagsvlieg. Niet interessant genoeg om überhaupt over te praten. Want we hebben wel wat beters te doen. Of niet soms?
Willem de Ridder schreef ooit het boek Handboek Spiegelogie dat boordenvol aandachtstips staat. Het werpt een totaal andere blik op diverse levenszaken. Kortom: goed boek!
(foto achtergrond: Elvert Barnes / creative commons BY)
Geef een reactie