Het is zo’n keuze als je ff een paar dagen op stap gaat naar een andere plek: nemen we de laptops mee? M’n vriendin drong nog aan om nog vòòr onze trip naar Berlijn een MacBook Air te kopen zodat ik er de hele dag mee rond zou kunnen lopen. Toegegeven: mijn oude MacBook Pro is nodig aan vervanging toe. We besloten zonder laptops op stap te gaan. En zodoende waren we afgelopen 5 dagen zowat compleet offline, met uitzondering van beperkt internet via onze smartfones.
In tegenstelling tot wat je zou verwachten is de Berlijnse medemens helemaal niet zo’n openbare internetter. Mobiel gebruik in metro’s en op terrassen is zichtbaar veel en veel minder dan hier en het aantal laptoppende mensen op een terrasje of in een hip koffietentje is verwaarloosbaar klein. Het zou kunnen zijn dat we op de verkeerde plekken zijn geweest, maar in het openbaar coworken, of multi-functionele vrije werklocaties, we hebben ze er niet aangetroffen. Wat dat betreft maakte Berlijn een minder moderne indruk dan ik dacht.
Bij de prachtige winkel Buchhandlung Walther König aan de Spree kocht ik een pocketuitvoering van The Medium is the Massage, een typografische verhandeling op basis van de teksten van Marshall McLuhan vormgegeven door Quentin Fiore. Hoewel het boek al in 1967 werd uitgegeven slaat het voor 100% op onze moderne tijd. Zonder dat het woord internet valt, lees je over dit fenomeen. Marshall McLuhan is een van de weinige genieën die al in begin 60-er jaren wist te voorspellen dat radio en televisie een wereld schept vol connected media die toegankelijk zal zijn voor iedereen. Marshall zag toen al in dat de mensen samen de media zouden vormen (“we are the media”). En dat de apparaten die ons daarbij helpen extensies van onszelf zijn. Net zo goed als dat een fiets of een auto een extensie van onze benen zijn. Ze dienen ertoe ons te vervoeren. En zo dienen de media-apparaten ervoor om ons te verbinden met personen en plaatsen en objecten in de wereld. Ze vormen een extensie van lichaam en geest.
In deze 5 dagen dacht ik na over die veranderende rol van media in ons bestaan. Wellicht was het juist goed om even offline te zijn, om wat langer bij de dingen stil te kunnen staan en er wat afstand van te kunnen nemen. En dat juist in een stad waar ruim 20 jaar geleden nog een muur dwars door de stad liep om te voorkomen dat mensen vanuit het oosten naar het welvarender westen zouden vluchten. Je mocht toen niet voor welvaart kiezen. Vandaag de dag doen wij precies hetzelfde, wij zetten vluchtelingen uit als we ze hier niet moeten.
Toch breken ook wij graag muren af en door de verhoogde connectiviteit online zijn er al heel wat virtuele muren omgevallen. De oude gate keepers van de nieuwsmedia, de muziekindustrie, Hollywood en ga zo maar door. Goeie communicatie moet instant, direct zijn, dat weet iedereen. En dat kan nu dankzij internet, er is geen beter medium dan dat. En wat een ongelofelijke kick dat wij dat mogen meemaken nu dat allemaal nog zo in de kinderschoenen staat. Heerlijk pionieren, toch? Ik krijg er zelfs een beetje een Marshall McLuhan gevoel bij.
Geef een reactie