Aan het begin van de documentaire ‘The queen of Versailles’ kijken Jackie en David nog heel gelukkig in de camera. Hij is een heel stuk ouder dan zij. “het duurde ook even voordat ik verliefd op hem werd”. Maar inmiddels hoor je haar, 43 jaar oud, niet klagen over haar bejaarde mannetje. “hahaha, want we doen het zo vaak, hihihi en Viagra heeft ‘ie nog lang niet nodig hoor!”. 8 kinderen zijn het resultaat.
Geïnspireerd op het Paleis van Versailles hebben ze een huis van 90.000 vierkante meter laten bouwen. Het grootste huis van Amerika betaald met geld van mensen die op een smerige manier verblijfsaccommodaties aangesmeerd worden. Ze hebben enorm veel personeel in dienst om het huis en de kinderen te kunnen onderhouden. Vrouwlief doet niets anders dan parfum en cadeaus voor de kinderen kopen. De garages en de kamers staan er helemaal vol mee. Ook hebben ze enorm veel honden, reptielen en andere huisdieren in huis. Alles kan. En gaat er een hondje dood dat laten ze hem opzetten. Miss Neptieten gaat natuurlijk ook regelmatig naar De Aalgladde “dokter” die haar maar wat graag weer effies helemaal mooi gaat maken met spuitjes Botox en een soort elektrische huidgladstrijker (ja, sorry ik ben geen expert in die dingen).
Helaas, de bankcrisis heeft tot gevolg dat de ouwe snoepert hem ineens niet meer ophoog krijgt. Hij trekt zich met geldzorgen depressief terug in zijn eigen kamertje. Zij, zijn vrouw, ooit zijn speelpoes, gaat ‘ie als een extra kleuter zien. Hij zegt het letterlijk voor de camera. Maar zij doet net alsof er niets aan de hand is en komt hem nog wulps in een nachthempje verleiden voor een kusje. Zelfs dat zit er niet meer in. Hij drinkt koffie uit een plastic beter en een WC-rol staat naast hem op tafel. Daar zit ‘ie nu, een paar vierkante meter is genoeg om lekker op je gat te blijven zitten en het hoofdje te laten malen. Duizenden werknemers zijn al door deze gevaarlijke ouwe gek op straat komen te staan, maar ook zijn eigen bedrijf Westgate Resorts dreigt nu geheel ten onder te gaan.
Noodgedwongen gaat het gezin in dat veel te grote huis vrijwel alles zelf doen. Voor het eerst zie je de Barbie zelf met een kom soep door haar huis lopen. De kinderen gaan op een openbare school. En slechts één nanny wordt aangehouden. Zij woont zelf niet in een mooie kamer in dat huis maar in het oude speelhuis in de tuin dat ooit toebehoorde aan de tweeling van het gezin. Het is een houten tuinhuisje van nog geen 2 bij 2 meter. Ze heeft er een klapbed staan want anders kun je er niet lopen. Geboren en opgegroeid in armoede in een Aziatisch land heeft ze haar kinderen daar achter moeten laten. Met tranen in haar ogen vertelt ze dat haar “troost” is dat ze nu de 8 kinderen van Jackie mag verzorgen.
Toen David’s zoon ging trouwen vertelde zijn vader aan zijn aanstaande schoondochter dat ze zich nooit zorgen hoefde te maken over geld. Een paar jaar later blijkt de realiteit toch anders. De zoon moet nu verhuizen want zelfs papa kan hem nu geen lening meer geven. En ook papa zit financieel aan de grond. Depressief zit ‘ie in dat kleine kamertje in dat veel te grote huis. Een WC-rol voor de tranen heeft ‘ie binnen handbereik staan. Wachtend op een wonder. Het wonder dat geld heet.
Geef een reactie