Televisie komt hier op neer: je zet de televisie aan en gaat op de bank zitten. Als het je niet bevalt wat je ziet dat skip je door naar een andere zender.
Met televisie kijken bedoel ik dus niet: je zet de televisie aan, zoekt een DVD uit, stopt deze in de DVD-speler en gaat op de bank zitten. Dat heet namelijk DVD kijken.
Televisie kijken is iets anders. Het gaat erom dat je dingen voorgeschoteld krijgt. Hooguit met de mogelijkheid om weg te zappen naar een volgende fragment wat je ook weer weg kunt zappen.
Is Het Nieuwe Luisteren ook zo? Als radio, stromend? Je zet de radio aan. En als niet bevalt wat je hoort dan kies je een andere zender.
The analyst firm published a study on Monday that showed the numbers of those who regularly file-shared had dropped by a quarter between December 2007 and January 2009.
(bron)
Op een iPod kun je iets van 40.000 liedjes downloaden. Afgezien van de hamvraag ‘wie gaat dat betalen?’ borrelt er een ander hamvraag op: ‘hoe lang ben je ermee bezig om dat ding vol te laden?’. 40.000 liedjes. Hoeveel liedjes staan er gemiddeld op een album, 10? Zo dan, heb je even?
Het aanzetten van een WMFU, een Dublab of een SomaFM, is een stuk eenvoudiger. Internet radio. Het streamt maar door. En je iPod gebruik je iedere dag voor verse podcasts. Dat heet: je auditief laten verwennen.
The future looks bright, the future looks like radio?
(foto: Spuz / licentie: Creative Commons BY-SA)
Geef een reactie