Voor wie het nog niet weet: Bas Krumperman is wat mij betreft de meest veelzijdige gitarist die ik ken. Ik hoop dat hij in goede gezondheid verkeert want ik verneem helaas nooit meer iets van hem. Zo vertelde Fay Lovsky, waarmee ik in 2018 een paar optredens deed, dat ze nog bij Bas in de klas heeft gezeten. Fay vindt hem ook top. En ook zij heeft hem in geen eeuwigheid gezien.
De laatste keer dat ik Bas zag, het moet ergens halverwege de 90-er jaren zijn geweest op de Pasar Malam. Bas speelde samen met Dicky Toorop een partijtje bebop waar je U tegen zegt. Het toeval wilde dat ik naast zijn ouders in de zaal zat. Na afloop heb ik hem nog gesproken.
Dankzij het boek Rock-adel verplicht van Lutgard Mutsaers stuitte ik recentelijk op een verhaal dat de afwezigheid van Bas grotendeels verklaart. Zo blijkt uit het boek dat hij op het album Distance uit 1978 van Kaz Lux meespeelt. Een album dat niet veel aandacht heeft gekregen. Maar wat interessant is, is de bezetting van de band waarmee Kaz tourt. Ik citeer:
Live gaat hij verder met Jean-Marie Aerts en een verse ploeg bestaande uit Theo de Jong op basgitaar, Charles Schouten op drums, Peter Schön op keyboards en Bas Krumperman op gitaar.
Kaz: Een voor een geweldige muzikanten, maar het klikte muzikaal niet tussen de fusionjongens en Jean-Marie. Ik vond het verschrikkelijk maar ik heb tegen hem moeten zeggen: Jean, het werkt niet, het spijt me. Terug in België ging hij verder met Arno Hintjens. T.C. Matic was al snel een grote Europese act.
Dit vond dus plaats vlak voor het ontstaan van T.C. Matic. Was het dus een succes geworden met Kaz dan was er misschien nooit een T.C. Matic geweest!
Bas Krumperman blijft wel bij de band. En als hij met Kaz in 1979 het voorprogramma van Kayak verzorgt, tekent Harry van Nieuwenhoven voor OOR het volgende op:
Met een expressieloos gezicht, alsof hij aardappels stond te schillen, zette hij luidruchtig de ene na de andere – mij kippetjesvel bezorgende – gitaarsolo neer. Primadeluxe. Het niet zo primadeluxe materiaal dat de Kaz Lux Band speelde, was voornamelijk afkomstig van de Lux-elpee Distance en Eli (die hij samen met de goddelijke gitarist J. A. (lees: Jan Akkerman) maakte). Overwegend op funkbasis geschoeide nummers die door miljoenen Amerikaanse acts beter, maar vooral gemotiveerder gespeeld zouden worden. Bovendien kampten die acts waarschijnlijk niet met een zich tot deklamaties beperkende leadzanger, die het zingen verleerd lijkt te zijn.
Van Nieuwenhoven kon het klaarblijkelijk niet vriendelijker zeggen. *zucht*
Tot slot de belangrijke passage wat mij betreft uit het boek en de reden waarom we niets meer van Bas Krumperman horen:
Kaz: De fusionjongens met wie ik in die tijd werkte waren niet gericht op commercieel succes, als ze maar konden spelen. We hebben geen platen gemaakt samen, maar wel heel goede optredens gedaan. Bas Krumperman was een fantastische gitarist. Hij gebruikte de flexibele slide, het metalen buisje met gaten voor de kootjes, om zowel zijn ringvinger als pink, om in alle stemmingen uit de voeten te kunnen. Geniaal. Op een gegeven moment is hij naar Diesel gegaan. De Amerikaanse platenbaas heeft die jongens voor een astronomisch bedrag opgelicht. Bas knapte af op de muziekindustrie. Hij wilde er niks meer mee te maken hebben. Dat heb ik ook gehad, maar niet zo radicaal als hij. Hij nam een kantoorbaan en speelde alleen nog als hij daar zin in had.
De businesskant verpest een hoop. Meestal gaat het ten koste van de muziek. Iedereen had er last van, maar de een kon er beter tegen dan de ander. Bij ons was Charles Schouten de eerste die ermee ophield. Als je erin mee kunt gaan, reik je misschien wel tot grote hoogte, maar als je dat niet kunt, word je vaak teleurgesteld.
Het avontuur tussen Jean-Marie Aerts en Kaz Lux krijgt nog een staartje. Het resultaat ervan valt te horen op de CD die bij het boek ingesloten is. Het bevat een viertal onuitgebrachte opnames die Aerts en Lux opnamen in de periode 1984-1986 in de ICP Studios, Brussel. Kenmerkend is de typische Aerts-sound die ook aan T.C. Matic kleeft. Aerts speelde naast gitaar, basgitaar en programmeerde de drummachine. In combinatie met de unieke stem van Lux vind ik dat heel goed werken. Ik had dat wel graag live willen zien. Met Bas er dan natuurlijk ook bij.
Bestel het boek Kaz Lux Rock-adel verplicht via Bol.com.
Geef een reactie