R. Stevie Moore is een voorbeeld. Vanwege zijn geweldige muziek. Zijn DIY aanpak. Het buitenbeentje dat zijn ziel toelaat en de persoonlijkheid, het ego, beperkt houdt. Het is een kind dat speelt.
Het is door die ontroerende weirdo Ariel Pink dat ik van het bestaan van R. Stevie te weten kwam. Sindsdien ben ik fan. Ik houd op Spotify een lijstje bij van mijn favoriete Moore songs:
Vrijwel niemand kent hem want mensen zijn kuddedieren. Ik moet dan altijd denken aan die ene foto van Kees Tabak. Dat Prince zijn gitaar likt. Het kwam erop neer dat Kees nooit op de plek ging staan waar alle fotografen stonden.
Ik ben een groot fan van het kleine. Het pad dat ver verwijderd is van de mainstream. Doe maar lekker maf. Wees een dwaas!
De documentaire die van R. Stevie Moore een paar jaar geleden gemaakt is, is op YouTube te bekijken. Ik vind herkenning in het geworstel, in het zoeken naar de perfecte song, in het zelfdoen/DIY en de wens het anders te doen dan anderen. Maar of ik ook de moed van R. Stevie Moore heb?
Wie is er hier nu de dwaas?
Geef een reactie