Ooit ergens op een avond in Amsterdam in de Roode Bioscoop werd In The Dark nagebootst. In ’t donker met gesloten ogen zaten we te luisteren naar de Amerikaan Joe Frank. Het was een tijd dat de gewone Nederlander nog nooit van het woord podcast gehoord had gehoord laat staan dat de naam Joe Frank een bel deed rinkelen. Toegegeven, ook bij mij niet.
Inmiddels is Joe Frank al lang en breed overleden (2018) en beschouw in hem als een van de grootste vernieuwers op het gebied van wat we vandaag de dag besmeuren met de uitgeholde term storytelling.
Vandaag sloeg ik daarom met graagte een paar euro stuk op de stream van de documentaire Joe Frank – Somewhere Out There. Zo kom je nog eens dingen te weten. Een heftige ruzie van zijn ouders had bij hem als kind iets losgemaakt. Naast dat het hem totaal had beangstigd vond hij de krankzinnigheid ervan tegelijkertijd ook fascinerend.
Het werd zijn levensdoel: krankzinnigheid verheffen tot kunst.
Geef een reactie