Hieronder een klein betoog over hoe ik al jaren in het leven sta qua persoon met een eigen toko.
‘Everyone has weird mental associations with money.’
Quote uit Your Music and People van Derek Sivers
Veel creatievelingen hebben een moeizame relatie met geld. Ik denk dat dit ook voor mensen in de zorg geldt. Eigenlijk voor iedereen waarbij geld never ever ooit een doel op zich is maar slechts een bijkomstigheid.
Het zijn mensen die het doen zelfs al krijgen ze er helemaal niets voor betaalt. Zelfs al kost het hun geld. Dat geldt voor mij. Ik zal altijd muziek blijven maken, ook als het geen ene reet oplevert.
En dat heb ik altijd zo gedaan. Sterker nog: mijn hele professionele bestaan heb ik zo ingericht dat ik de dingen kan blijven doen waar voor 100% mijn hart ligt. Hoe leuk ik het ook vind om podcasts te editen of presets te bouwen voor Reason Studios, het allerleukste is nieuwe muziek verzinnen, nieuwe muziek opnemen en nieuwe muziek uitvoeren ergens op een podium of voor de televisie.
Toen ik vorig jaar op verzoek van Henny Vrienten voor VPRO On Stage mocht optreden leefde ik helemaal op. En dat in Corona-tijd! Presentatrice Nadia Moussaid gaf ons vlak voordat de live-opnames begonnen nog even de mededeling “geniet ervan!” mee. Hoewel ik van te voren best gespannen was, nog het meest gespannen tijdens de repetitie bij Henny thuis, tijdens de live-opnames viel alle spanning van me af en heb ik alleen maar lekker gespeeld.
In jezelf investeren
Lang geleden zat ik wat te filosoferen over wat je met geld kunt doen. Specifieker: waar je je geld in zou willen investeren. Iets voor later? Voor een pensioen? Voor een huis? Investeren in anderen die gave dingen doen? En toen viel ineens het kwartje: in m’n eigûh!
Het gekke is, of misschien helemaal niet zo gek, ik deed dat al. Met wat spaarcenten en/of een buffer kun je het een tijdje uitzingen. Je moet natuurlijk wel in de gaten houden dat de bodem van de put niet in zicht komt en dat je een idee hebt hoe je de put kunt dempen want ander droog je echt uit als kleine zelfstandige.
Een zelfstandige moet een buffer hebben van minstens elke duizenden euro’s wat mij betreft. Zo niet dan worden de zaken wel erg ongemakkelijk.
Ik hou mijn idealen (muziek, muziek en nog eens muziek) goed in de gaten. En hierin ga ik best ver. Ik heb klussen opgegeven waarmee ik meer dan 5000 euro per maand verdiende en zonder dat ik een alternatief had. Vaak waren het niet eens onaardige klussen maar ik wist gewoon dat ik er niet te lang mee door moest gaan. Het voelde niet goed. En dus zei ik voor het te laat was adieu en nam de pleiterik.
Ik verwerkte het in mijn lied Toen Al Te Lang:
Die ene baan met dat geld
toen je het meteen al wist
Ik probeer altijd naar mijn gevoel te luisteren. Ik deed dat ook toen ik in het tweede jaar van de HEAO een knalharde stem in mijn kop hoorde: kap met deze ellende, ga muziek maken!
Dat het niets oplevert hoeft geen enkel probleem te zijn
Mijn eigen muziek levert op dit moment niets op. Dat financier ik met inkomsten uit ander werk. De muziek die ik in opdracht maak, podcast-klussen en sounddesign. Ook prima. Het is sowieso werk dat erg leuk is om te doen, heel creatief ook.
En in plaats van het toepassen van het zwart/wit concept, 100% je eigen dingen doen op basis van eigen geld, kun je het ook combineren. Dat is wat ik nu doe. Ik werk gemiddeld zo’n 20 uur per week voor klanten en de rest van de tijd besteed ik aan mijn eigen creativiteit (creatieve tijd).
Ik hoef niet zonodig heel veel geld te verdienen. Ik weet wanneer het genoeg is en hou zo mogelijk juist klussen af zodat ik tijd koop voor het maken van mijn eigen muziek. Zolang ik kan financieren wat ik wil doen ben ik gelukkig.
De bands waarin ik zat hielden op een gegeven moment op te bestaan. Vaak was dat niet mijn keuze maar ala, zo gaat dat. En misschien maar beter ook want het heeft me gebracht naar waar ik me nu bevind.
Geef een reactie