Sloopt Cancelcultuur de kunst?

De artiest Ariel Pink werd in 2021 gecanceld. Zijn label dropte hem en hij kan geen live concerten meer doen want niemand wil “zijn handen aan hem branden.” Kortom: einde carrière.

Wat was de reden van dit alles? In een paneldiscussie zegt ‘ie er het volgende over:

It’s just because I say what’s on my mind. I don’t mind to be the dummest one in the room. I don’t care if I am wrong. It’s my right to be wrong. I can be the dumbest, just talking out of my ass. And I can do that, that’s my right. That’s what I’ve been raised to think. If I wasn’t allowed to be wrong and fucked up I wouldn’t have done music at all. Why would I ever have taken the risk of making a fool of myself?

Ariel was op 6 februari 2021 bij de Trump Rally aanwezig toen een paar aanwezigen daarop aansluitend het Capitool besloten te bestormen. Daar was Ariel overigens niet bij betrokken. Toch was zijn aanwezigheid en openlijke politieke steun aan Trump voor zijn label Mexican Summer reden genoeg om hem te dumpen.

Ik ben een liefhebber van zijn muziek en volgde hem een paar jaar op Twitter. Maar zijn sympathie voor Trump begon me echt de strot uit te hangen. En na het voorval met de Trump Rally heb ik een tijd lang zijn muziek niet gedraaid. Toch kwam ‘ie toevallig weer eens in een Spotify-lijstje voorbij en ik werd er gelijk weer door geraakt. Zijn muziek beschouw ik als de beste popmuziek die de afgelopen 20 jaar gemaakt is. Wat ‘ie ook over Trump of wie dan ook roept, zijn muziek verandert er geen sikkepit door.

Dat Ariel een weirdo is constateerde ik al jaren geleden toen ik hem in Paradiso zag. Hij roept domme dingen, wat hij overigens in bovenstaand citaat ook zelf toegeeft. Nou en? Daar gaat toch niemand dood aan? Wie zegt dat ik het eens moet zijn met hem? En let wel: het gaat hier niet om strafbare feiten maar puur om zijn politieke voorkeur. De helft van het Amerikaanse volk heeft op Trump gestemd, gaan we die allemaal cancelen dan? Als het aan de dwingenlandjes van de cancelcultuur ligt wel.

Je ziet het nu met de oorlog in de Oekraïne ook: optredens van Russische dirigenten en muzikanten worden geannuleerd. Zelfs dode componisten zoals Sjostakovitsj en Tsjaikovski worden gecanceld!

Ik ben van mening dat kunst ons juist ook moet confronteren met ongemakkelijke zaken. Moet ons confronteren met de zieke wereld. Moet ons laten voelen dat we zelf tot op het bot een stel hypocrieten zijn. Moet ons laten inzien dat we zelf de schuldigen zijn. Moet ons laten voelen dat we verre van perfect zijn.

En laf meeknikken met de rest noem ik geen vrijheid.


Ontvang mijn blogposts per e-mail

Je kunt de frequentie hiervan zelf instellen.


Reacties

2 reacties op “Sloopt Cancelcultuur de kunst?”

  1. Ja, nee, ja. Céline is lang uit de gratie geweest om zijn antisemitisme en sommige Utrechtse kunstenaars dweepten met Mussolini, sommigen ook met Hitler – als ze het te bont maakten nam hun carrière na WOIi een duikvlucht. Ik denk toch dat het iets van alle tijden is. En moeilijk te negeren. Je had er zelf ook last van.

    Dat hele waardenvrije aura van de kunst… misschien decennia na dato. Als alles vergeten is. Maar niet middenin de actualiteit.

    Maar ik snap best dat Oekraieners even geen Russische opera willen. Cultuur = maatschappij = politiek.

    De cancelcultuur ging meen ik vooral over die typisch Amerikaanse politieke hobbies van studenten – lbgtq etc gedoe enzo.

    1. Marco Raaphorst avatar
      Marco Raaphorst

      Je hebt helemaal gelijk. Dit is zo oud als de weg naar Scheveningen. Ik schrijf dit soort shit eigenlijk ook meer als een soort reminder-to-self. De een neemt een tattoo, ik schrijf stukkies.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.