Een paar weken geleden vertelde Tom America hoe hij tijdens zijn verblijf in de Zuid-Franse stad Nice op Facebook een bericht voorbij zag komen in de typische stijl van Henk Hofstede. Deze had een sfeervolle tekening gemaakt met als bijschrift: Henny Vrienten is vandaag een jaar geleden overleden. Tom schrok ervan; alweer een jaar geleden! Veel generatiegenoten zijn er gelukkig nog wel, maar Vrientens tijd is op.
Het kan toch niet dat ik helemaal geen gebaar maak, iets van verzet pleeg, kenbaar maak dat dit niet waar zou mogen zijn.
Tom America
En dus besloot Tom aan de slag te gaan.
Hij bekeek interviews en verzamelde geschikt materiaal voor wat een compositie moest gaan worden. Een stuk van drie minuten, de lengte van een popsong. Hij isoleerde korte fragmenten die Henny in zijn eigen woorden duiden. Op die manier kwam een tekst tot stand waarin Henny zijn zelfrelativering, zijn levenslust, wijsheid en humor naar voren komen. Een monumentje voor een onvergetelijke vriend, gemaakt van zijn eigen woorden. Niet in steen, metaal of hout, noch in verf. Maar in noten.
Henny had vandaag 75 moeten worden.
ik denk dat mijn sleutelwoord zou zijn
zoek naar waarachtigheid
als je iets doet
en het klinkt veel te plechtig
en zo bedoel ik het niet
maar als je iets doet
doe het dan waarachtig
dat er een kern van waarheid in zit
dat het ergens over gaat
en
en dat jij het bent
en dat het klopt met jouw andere motieven
als ik morgen in een kwis ga zitten op RTL 24
dan ben ik niet meer geloofwaardig
omdat ik in de tachtiger jaren zong
Hoor ze nou es slissen
In spelletjes en kwissen
Een mens kan zich vergissen
Maar dit is toch al te lullig
toen ik 16 of 17 was
zat mijn haar net als dat van Dave Davies
weetjewel van de Kinks
als hij zijn haar anders deed
en dan zag ik dat op een foto
dan zat mijn haar de volgende week ook weer anders
want je, ja, je bent toch nog niet van jezelf
het duurde gewoon
nog 30 jaar voor dat ik van mezelf was
je bent nog niet van jezelf
je bent nog niet van jezelf
Geef een reactie