Inhoudelijk valt er best wat aan te merken op de documentaire die Linda Hakeboom en Rolf Hartogensis over S10 hebben gemaakt. Deze ligt in de lijn van eerdere documentaires die Linda Hakeboom over Jet Rebel, Lil’ Kleine en Douwe Bob maakte. Ik zou het liever een portret willen noemen want we horen S10 alleen vanuit haar eigen perspectief haar verhaal vertellen. Hakeboom volgde S10 een paar jaar op de voet. Maar goed, over die inhoud wil het verder niet hebben.
Opvallend aan deze documentaire vond ik de score. Op de aftiteling trof ik geen componist voor de muziek aan dus de score zal zijn opgebouwd (sounddesign) uit haar muziek. Veelal instrumentale stukken waarin soms een flard van een stem in een diepe galm viel waar te nemen. Het voelde modern aan en ik vond het heel goed werken ter ondersteuning van de beelden.
Nadat ik de documentaire had bekeken besloot ik haar muziek op Spofity op te zoeken. En wat ik niet verwacht had: het klonk zo totaal anders dan die score. Hoewel er bijvoorbeeld op haar laatste album Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt behoorlijk wat puike nummers staan, ik miste het vervreemdende effect dat de score wel in zich had.
Haar muziek klinkt gewoon zoals moderne popmuziek vandaag de dag klinkt. Liedjes met teksten die direct en helder zijn maar tegelijkertijd bol staan van de adolescentieproblematiek waar ik me nauwelijks in kan inleven.
De score voelde ongewoner en abstracter dan haar liedjes omdat het bevrijd was van de rigide liedstructuur. Zelfs de flarden adolescente wanhoopskreten met een dot galm erop en hier en daar een vocoder kon ik prima verdragen.
Geef een reactie