Gisteren leerde ik van Ruud Janssen van de Gebarenfabriek dat de telefoon door Alexander Bell was uitgevonden voor doven en slechthorenden. En het toetsenbord, dat was een uitvinding bedoeld voor blinden.
Dat wat wij beschouwen als gewoon is natuurlijk helemaal niet zo gewoon.
Heb je weleens meegemaakt dat als je met een groep mensen een uitgang zoekt en iemand begint te rennen het merendeel van de mensen er automatisch achteraan rent? Wat de massa denkt en doet is niet altijd de beste keuze. Dat weet iedereen. Toch zijn de meeste mensen brave volgers. VHS was het slechtste video formaat. En Windows 95 liep zelfs tijdens de wereldwijde demonstratie met een blauwscherm vast. Voor de massa lijkt het allemaal geen moer uit te maken.
Dus bellen we nog steeds alleen met geluid. Sterker nog: met een verschrikkelijk krakkemikkig geluid waar je oren van gaan piepen. En typen we teksten met toetsenborden. Het is veel logischer om met beeld erbij te communiceren. Die grote doorbraak staat ons dus nog te wachten.
Taal is een typisch menselijk communicatiesysteem dat betekenis weergeeft. Het belangrijkste onderscheid is dat tussen geschreven taal en gesproken taal.
Deze quote is afkomstig van Wikipedia. Daar ontbreekt iets aan, of niet? Inderdaad: beeldtaal. Wij communiceren namelijk niet alleen met gesproken en geschreven tekst. Juist niet. “Daar is de deur” en “ga hier zitten” kunnen we niet uitspreken zonder onze handen te gebruiken. Zonder de ander daadwerkelijk te zien. De Wikipedia quote sluit ook geheel de doven onder ons uit. Beeldtaal is voor hen essentieel. Net zo goed als dat voor de niet-doven belangrijk is.
En wat te denken van muziek en geluid als taal? Hoewel taal gebaseerd is op afspraken, op regels, je zou muziek en geluid poëtische talen kunnen noemen. Muziek en geluid wekt immers net als elke andere taal beelden op. Onze hersens vormen die beelden, aangestuurd door taal. Een proces dat niet te stoppen is. Het gaat maar door, zelfs als je je ogen sluit, zelfs als je slaapt. Zolang wij leven, doen onze hersens dat voor ons. Of dat ook voor blinden geldt, ik zou het niet weten.
Taal visualiseert altijd met een belangrijke mate van poëzie. Mijn vak, de melodie. Jouw beelden lijken niet op de mijne. Daarom hebben we taal nodig om dichter bij elkaar te komen, om elkaar te begrijpen, om hetzelfde te visualiseren, hetzelfde te zien. We zoeken naar een taal die helder en duidelijk kan duiden. Zodat jouw beelden ook mijn beelden worden. Dat heet communicatie.
Geef een reactie