Gisteravond zag ik de laatste aflevering van het tv-programma Lola zoekt Brood. Vier afleveringen lang heb ik van Lola en de verhalen rondom Herman genoten.
Herman Brood had zich, zoals de meeste mensen wel weten, al op vrij jonge leeftijd totaal afhankelijk gemaakt van speed. En hij vond het te gek. Zonder dat kon ‘ie zichzelf niet zijn. Sloeg zijn geest op hol. Was ‘ie mensenschuw. De speed gaf hem precies het zetje dat ‘ie nodig had.
Er zijn mensen die junks niksnutten noemen. Toch moeten juist zij keihard werken om aan hun geld te komen. Herman ook. Die zat altijd te tekenen en verkocht de hele dag door zijn werk. Hij moest wel. Herman hield zich overduidelijk enorm bezig met Het Nu. Morgen zien we dan wel weer.
Buiten de drugs en drank geloof ik niet dat Herman ergens anders zo afhankelijk van was. Sterker nog: Herman was veel onafhankelijker dan alle mensen die hij om zich heen had. Hij had zeker wel een geweten maar ook dat kon ‘ie loslaten. Hij begreep de kwelende factoren van buitenaf. Het kiezen tussen twee kwaden. Sterker nog: juist hij kon dat. En ik denk dat hij daarom zo zwaar aan de speed verslaafd is geraakt. Herman had er een lichamelijke afhankelijkheid voor over om geestelijk onafhankelijk te kunnen zijn.
Geestelijk onafhankelijk zijn, dat is het enige. Want dat, en niets anders, betekent vrijheid.
Geef een reactie