Met de Belastingdienst ben ik al een tijdje in gesprek om de documentaire als middel in te zetten voor het vastleggen van veranderende werkprocessen. Het liefst ook geheel transparant vrij beschikbaar, zodat het publiek mee kan kijken.
Echt Raaphorst, gewoon op het Internet?
Ja lieve mensen, gewoon op het Internet. Dat vind ik een vereiste.
Een goed voorbeeld is de recente documentaire Het Geheim van de HEMA. Misschien niet helemaal omdat in dit geval de HEMA niet zelf de opdrachtgever is, maar als vorm is het wel een goed voorbeeld. Er wordt ingezoomd op volle asbakken, zoals Koot en Bie dat vroeger zeiden. En om te snappen wat dat inhoudt moet je deze trailer maar eens bekijken:
Vrijwel geen enkele bedrijfsvideo gebruikt deze vorm. In bedrijfsvideo’s worden vaak droge feitjes opgesomd, de een na de ander. Maar na afloop van de video ben je ze allemaal vergeten. En de mensen die in beeld komen doen niets raars, spreken te braaf Nederlands, hebben een braaf pakkie aan en zijn dus gewoon fucking saaie wezens!
Wat je nodig hebt voor een interessant verhaal is: leuke mensen, smeuïgheid, humor, dingen die mislopen, ellende, mensen die hardop nadenken, gehannes en gedoe. De meeste bedrijven durven dat niet. Die zitten vol met bange managers. Maar o wee als je hun bangigheid wil proberen vast te leggen in een documentaire…
Geef een reactie