Marc Maron voert de mooiste gesprekken. Ze worden meestal vanuit zijn eigen garage “The Cat Ranch” in Los Angeles opgenomen. Ik luister er al jaren naar, vanaf toen hij met de WTF podcast (What The Fuck) begon. Toen Robin Williams voorbijkwam en veel andere stand-up comedy collega’s van Marc, want dat is wat ‘ie ook doet. Hoewel het podcasten een evenzo serieuze bezigheid van Marc is.
Marc spaart zichzelf niet en neemt nooit een blad voor de mond.
What The Fuck buddies!
Maar goeds, iets anders. Marc heeft Iggy Pop al in zijn garage gehad. Zonder shirt aan. En sprak recentelijk met Nick Cave. Hoewel dat gesprek voor Marc wat stroefjes verliep, zo zegt ‘ie zelf, ik vind het een prachtgesprek. Omdat meneer Cave hele mooie dingen zegt.
Die hele Nick Cave is natuurlijk een interessant geval. Heeft zich altijd uitgesproken. Vond de muziekscene in Engeland na de punk geen snars voorstellen en vertrok naar Berlijn. Niet gek voor een Australiër. In Berlijn beviel het enorm. Er vloeide onder andere een werkrelatie met Wim Wenders uit voort. En een paar albums met The Bad Seeds.
Het leven van Nick Cave is een eigenwijs zelfgekozen leven. En dat is behoorlijk knokken, nogal logisch dus dat er interessante woorden er uit de mond van meneer Cave vloeien. En het werd vooral dik genieten toen het in het gesprek over zijn manier van werken ging. Meneer Cave maakt afspraken met zichzelf wanneer hij aan teksten en muziek voor een nieuw album of boek gaat werken. Een enkele keer kan dat ook een scenario voor een film zijn. Hij legt zichzelf vast in de agenda en houdt zich eraan. In een kantoor aan huis kan hij zich terugtrekken. Helemaal leeg begint ‘ie daar telkens aan een klus. Soms slaat de verveling toe. Of de inspiratie blijft uit. Maar ja, zo gaat dat als je dag in dag uit achter je bureau aan de slag gaat.
Zo’n werkritme heeft iets magisch. Ik ken het want het heeft er bij mij een lange tijd aan ontbroken. Ook al verlangde ik ernaar. In die tijd pakte ik duizend dingen op, maar raakte snel gedemotiveerd en veranderde mijn werkzaamheden weer. Om kort te gaan: de discipline die ik jaren geleden wel had was er bij mij tussenuit gegleden. Inmiddels heb ik de ijzeren discipline weer helemaal te pakken.
Het levert een mooi beeld op, zo’n Nick Cave achter zijn bureau. Wellicht zelfs in maatpak en met een gestreken overhemd. Schoenen die blinken. En dan met niets beginnen. Vanachter je bureau naar de zee staren. Omdat je iets aan het maken bent. Werk.
(CC BY-SA foto: Fabrizio Sciami)
Geef een reactie