In 1994 dacht Dave Winer heel diepzinnig na. Hij stelde zichzelf een vraag:
Wat nu als ik email-conversaties online zet zodat niet alleen de mensen aan wie ik de email richt het kunnen lezen en reageren, maar iedereen?
Hij besloot de conversaties online te zetten. En jawel, warempel! *patsboem!* zo verzon hij het blog. Dit alles nog onder de naam DaveNet om 3 jaar later de focus te verleggen naar Scripting News waarvoor hij zijn eigen Frontier’s NewsPage Suite (blogtool) ontwikkelde. Het werd uitgebracht door het bedrijf van Dave, UserLand Software. Al snel werd deze NewsPage Suite weblogsoftware ook door andere gebruikers gebruikt. Ik kreeg deze software ook op mijn radar toen ik als programmeur in 2000 mijn handen vuilmaakte aan het schrijven van slimme online software. Toendertijd bezigde niemand de term weblog, blog of bloggen nog. De term CMS was toen wel hot.
Maar goeds, laat ik niet teveel ingaan op de geschiedenis van Dave, dat kun je immers prima zelf uitvogelen. Wat ik nog wel even tussen neus en lippen wil melden is dat Dave ook de bedenker is van de techniek van de podcast (mp3 bestanden als enclosure in RSS vermelden). Kortom: Dave is een slimme vogel!
En Dave is nog altijd onverminderd een gelovige als het om bloggen gaat. Wij bloggers tegen de rest van internet, dat idee. Afgelopen maart schreef hij een inspirerend blog onder de titel “Why blog?”:
A blog post has lasting value.
A tweet stream is more ephemeral, it can evaporate almost instantly.
Not saying that quick comments shouldn’t be tweeted, but when you figure something out that’s not trivial, if it has value, you’re wasting it if you put it on Twitter or Facebook.
The mission of blogging is to empower all of us to go directly to each other with our expertise. So if you know something as well as anyone else, or you learn something or know something that should be shared, then you should share it on your blog.
Het is een geslaagde poging van Dave om het bloggen weer aandacht te geven want waren wij niet allemaal wat teveel afgegleden richting de waan-van-Twitter en de waan-van-Facebook?
Het blog van Dave raakte ook kunstenaar en blogger Hugh MacLeod, die erop reageerde met zijn blog “The Internet is ready for a new cultural shift”:
Like a lot of the early adaptors, I discovered blogging during a long, post-Dotcom/9-11 period of unemployment and general career nosediving.
It seemed back then to a lot of us, that the world had changed forever.
Even though history would prove us right eventually, we had no way of knowing this. All we knew was that the rules had changed somehow, and that we desperatelly wanted to know how this new Internet-enabled world of ours was going to work.
So we all started blogging to share information and to share ourselves, trying to make sense of it all. Real visionairies and trail blazers like Joi Ito or Loic Le Meur or Nick Denton were all part of the conversation; it was a really interesting, exciting time to be alive. Not only did it feel really personal, it felt really empowering. We really felt like we were on the cusp of something huge.
De woorden “felt really empowering” en “we were on the cusp of something huge” komen binnen. Zo voelde dat voor mij toen ook.
Maar Hugh is ook een beetje boos. “Social Media” bleek een degradatie toen de mainstream het begon te omarmen:
It seems we’re all getting sick of the noise.
En ja zo voel ik dat ook. Want ook ik ben SICK of the NOISE. Het gelul op Twitter en Facebook dat nergens over gaat. Men plakt een linkje van een onnozel verhaal of van een onnozele video en wacht af tot de volgelingen het beginnen te retweeten en te liken. Prima hoor, alleen doet je oma of je schele neefje zeer waarschijnlijk precies hetzelfde. En met precies hetzelfde linkje als dat van jou. En met nog meer likes ook! …
Het tikken van een blog, het kost bloed, zweet en tranen. Peinzend, woord na woord na woord, probeer je je gedachten vorm te geven. Je edit, je schrapt, je voegt toe, je staat op het punt om alles weg te gooien maar je besluit het blog toch maar te bewaren om er vervolgens 3 uur later toch maar weer mee verder te gaan. Je neemt een risico, je toont lef, je laat je ballen zien, en je drukt op publish. Niemand kan je dit ooit nog afnemen. Het valt te lezen op jouw domein. En het is helemaal van jou.
Hugh roept op tot een verandering:
A shift. A movement. A reaction against the mainsteam Internet, against the noise.
A new quiet, as it were.
Gewoon een kwestie van blijven bloggen dus. Rustig aan. Het komt als het moet.
(op de foto: oprichter van Blogger en Twitter, Evan Williams en Dave Winer / fotograaf: Doc Searls / CC BY-SA)
Geef een reactie