Met mijn 4-sporen recorder had ik een demo opgenomen en per postduif naar Tilburg opgestuurd. Ik werd gelijk aangenomen.
Zodoende werd ik onderdeel van de allerlaatste formatie van de band MAM waarmee ik de CD Look: Nederlands! opnam en een bijdrage leverde aan de CD Ik ben liever dan alleen ter nagedachtenis van dichter, tekstschrijver en 1e manager van MAM: Kees van Kalmthout.
Egmond-Binnen
De meeste optredens heb ik gedaan met Tom op bas, Pieter Bon op zang en een tafeltje met een MPC-drummachine en aanvullende drum en synthesizer spullen. Helaas was vlak voor mijn komst bij de band de toetsenist Dave Green weer huiswaarts vertrokken. Manchester. Gelukkig kwam Dave wel een tijdlang over toen we aan de CD Look: Nederlands! werkten in de thuisstudio, het atelier, van Tom in Tilburg.
Op een dag zei Dave tegen mij: “why weren’t you here when I was here?” Het klikte tussen ons. Gelukkig hebben we nog een paar maal samen live opgetreden. Ondermeer in Egmond-Binnen. 2 opnames daarvan staan op YouTube.
Maternité:
Ontwik:
Dave
Dave zat ooit in de band The Icicle Works waarmee hij ondermeer door Nederland getoerd had. Zo had hij ooit op Parkpop gestaan.
Menig jongerencentrum of club kwam Dave bekend voor: “I know this place! I’ve been here before!”
Dave zag er een beetje uit als Koos Koets en blowde de hele dag door. Ik zie hem nog zitten, gebogen over zijn DX7 met vlassig lang haar, gekleurde glazen in zijn bril en een verlengde joint in zijn mond. Dave plakte altijd 2 lange vloeitjes aan elkaar.
Het moet niet op werken gaan lijken
In die periode sliep ik altijd bij Tom en zijn gezin op zolder. En als Dave er was dan werd ik midden in de nacht altijd wakker van zijn gestommel in het donker. Vervolgens sliep meneer Green een gat in de dag en was hij met geen mogelijkheid eerder dan 3 uur ’s middags terug te laten keren naar het land der levenden.
Er viel met hem ook niet over te onderhandelen. Eenmaal wisten we het voor elkaar te krijgen om Dave op een vroeger tijdstip in verticale positie terug te laten keren naar de studio. Dat hebben we geweten. Gezucht, gesteun, gewauwel en gemompel was het resultaat. Een nachtmerrie bij daglicht.
Chaka
Op een avond zitten Dave en ik wat te kletsen. Tom is al naar bed. Dave pakt de cassette van het album Naughty van Chaka Kahn uit zijn tas en zet ‘m op. En vervolgens zijn we 40 minuten stil.
In de jaren 90. Ergens in het stadje met de naam Tilburg.
Geef een reactie