Deze week citeerde ik een paar maal een tekst van David Foster Wallace:
There are these two young fish swimming along, and they happen to meet an older fish swimming the other way, who nods at them and says, “Morning, boys, how’s the water?” And the two young fish swim on for a bit, and then eventually one of them looks over at the other and goes, “What the hell is water?”
In diverse discussies kamen vragen op zoals : Hoe is het universum ontstaan? Hoe groot is het? Waar gaat het naartoe met de wereld?
Het lijkt erop dat het universum oneindig is, maar hoe of wat valt eigenlijk niet te verklaren. Het is als die 2 vissen, we kunnen niet verder kijken dan de wereld die we om ons heen voelen en zien. De wereld die we kennen totdat we iets nieuws ontdekken. Als het universum oneindig is dan bereiken we de grens daarvan nooit en valt er dus altijd iets nieuws te ontdekken.
We zoomen uit en zien dat het universum onmetelijk groot is. We zoomen in en zien dat het universum zit laat vertalen in deeltjes die telkens weer verder gedeeld kunnen worden. Oneindigheid.
En als ik een brug sla naar mijn vakgebied, geluid: elke toon bestaat uit een verzameling trillingen die op zichzelf ook weer bestaat uit trillingen. We komen nooit uit bij een enkele trilling, hoe dieper je graaft des te meer opsplitsingen. In de geluidswetenschap beschouwen we de pure sinus als een trilling zonder harmonische trillingen, maar puur sec bekeken zijn er ook dan nog altijd harmonischen, minuscuul weliswaar, maar ze zijn er wel degelijk.
Muziek en kunst in het algemeen, het vergroot mijn wereld. Nieuwe kunst levert namelijk echt iets nieuws op, is een uitbreiding op wat er als was, een nieuwe blik, beeld, een nieuw geluid. Met innovatie, gaat het precies zo. Daarom is innovatie ook vaak creatief te noemen. En hoewel wetenschap niet creatief genoemd wordt, er zijn bijzonder veel raakvlakken. Want wetenschap komt voort uit goed kijken en goed luisteren. Precies hoe de kunstenaar ook te werk gaat. Alleen probeert wetenschap het te verklaren terwijl de kunstenaar het op basis van gevoel doet. Maar in beide gevallen kan het gaan om het vinden van iets nieuws. Iets waarvan velen zeggen: wow, te gek!
Het universum is oneindig. Er valt dus nog zoveel te ontdekken. Het houdt niet op. Het gaat maar door.
Geef een reactie