Ik ben als muzikant en als creatief maker absoluut niet stijlvast. Er is niet 1 stijl dat me het beste ligt. Er is niet 1 stijl waar ik me volledig in kan vinden. Net zoals met onderbroeken, of met eten, wissel ik regelmatig van het een of ander.
Ik ken velen die wel stijlvast zijn. Die niet van blues houden. Of elektronische muziek haten. Tja.
Ik kan genieten van traditionele dingen die binnen een vast stijlidioom vallen maar evenzogoed kan ik genieten van muziek die menigeen bestempelt als vernieuwend. Hoewel ik vernieuwing vaak een gezond uitgangspunt vind voor goeie kunst, het moet ook geen obsessie worden. En het is geen absoluut gegeven. Geen enkele kunstenaar is 100% vernieuwend. Of 100% authentiek. Nee sterker nog: de meeste kunstenaars “jatten” de hele handel bij elkaar. Even een rondje quotes:
“The immature poet imitates and the mature poet plagiarizes” – T. S. Eliot
“Immature artists borrow; mature artists steal” – James Joyce
“Lesser artists borrow; great artists steal.” – Igor Stravinsky
“Bad artists copy, great artists steal.” – Pablo Picasso
En je weet hoe krampachtig men tegenwoordig met copyright omgaat he?
Bovendien vind ik vakmanschap ook fantastisch. Iemand die binnen een traditie fantastisch musiceert vind ik ook een kunstenaar. Of je nu een fantastische uitvoering van Bach doet of dat je met een laptop hele abstracte soundscapes maakt, in beide gevallen kan het goeie muziek opleveren. En uiteindelijk gaat het om gevoel en niet om het denkwerk van de ontvanger of kunstcriticaster.
Ik hoef dus helemaal niet te kiezen. Van niemand niet. Ik hoef niet stijlvast te zijn omdat het me allemaal wel best is. Lekker divers, multi, als het goed smaakt, tja waarom zou ik me inhouden?
Geef een reactie