In de papieren zaterdagkrant van NRC van vandaag vind je een bijlage die volledig in het teken van audio staat. Het levert de bevestiging hoe belangrijk audio voor een krant als NRC is.
Hoofdredacteur René Moerland:
NRC-journalistiek kun je lezen. Waarom zou je er dan óók nog naar luisteren? Voor steeds meer mensen is dat geen vraag. Zo’n 250.000 mensen keren intussen elke week terug naar een of meer van de 16 verschillende podcast-series van NRC, en dat aantal groeit gestaag. Het aantal minuten dat NRC beluisterd wordt, wedijvert intussen met het aantal (digitale) leesminuten. Maandelijks betekent dat meer dan 3 miljoen downloads van NRC-podcasts. We durven zo langzamerhand wel te zeggen: NRC Audio is aan het uitgroeien tot een van de pijlers van onze journalistiek, naast natuurlijk het geschrevene.
bron
Misdaadverslaggever Jan Meeus:
Ik heb eindeloos stukken gemaakt over de ellende in de georganiseerde misdaad, maar je schiet een keer vol in een podcast en je krijg zó veel reacties. Emotionele audio werkt. Ik kreeg tot aan de minister van Justitie reacties. In een geschreven verhaal is die emotie ondenkbaar.
bron
Verslaggever Anna Korterink:
Ik hoop dat we een opzichzelfstaande redactie worden en meer onderzoeksjournalisten krijgen die veel van audio weten. Je kunt audio niet zien als iets erbij. Schrijvende journalisten onderschatten soms hoeveel werk het is.
bron
Chef Audio Anne Moraal:
Geluid is emotie. Door de komst van audio leer je de NRC-journalisten achter het geschreven woord beter kennen. Bijvoorbeeld in de aflevering van de dagelijkse podcast NRC Vandaag met correspondent Emilie van Outeren. Zij was in Oekraïne toen Rusland het land binnenviel. Met duizenden Oe-kraïners probeerde ze vanuit Kiev met de trein naar Polen te komen. Tijdens haar vlucht nam ze audiofragmenten op met haar telefoon. „Het voelt vreselijk om voor te dringen, maar ik heb me de trein in gevochten.”
bron
Het is goed om te lezen dat audio/podcasting gelijkwaardig aan de geschreven journalistiek is. Het zijn opzichzelfstaande vormen van media die elk een eigen aanpak vergt.
Journalist Gabriella Adèr (zij doet ook regelmatig de presentatie van NRC Vandaag) gebruikt het woord ambacht waar ik me zeer in kan vinden:
Ik zie podcast ook als meer dan alleen een aanvulling op de krant. Het maken is écht een ambacht.
bron
Via een podcast zullen altijd emoties gevoeld worden simpelweg omdat dat altijd in de menselijke stem doorklinkt. Middels een geschreven tekst daarentegen kun je die emoties achterwege laten wanneer je je bijvoorbeeld alleen tot het opsommen van feiten beperkt. De lezer zal er waarschijnlijk wel emoties bij voelen natuurlijk, maar ze worden niet gestuurd vanuit de inhoud.
In een podcast is de verteller overduidelijk zelf het subject, of hij/zij/hen het nu wil of niet. Daarmee is de podcast misschien subjectiever te noemen maar dit is juist de meerwaarde ervan omdat de luisteraar kan meevoelen met de spreker(s). Dat schept een gevoelsband.
Hendrik Spiering, maker van de NRC podcast Onbehaarde Apen:
Voor de wetenschap was al dat praten tot voor kort niet bijzonder interessant, zo normaal was het. Taalkundigen keken vooral naar geschreven tekst. Pas in de laatste decennia wordt meer onderzoek naar conversaties gedaan, vooral omdat computers geen raad blijken te weten met die snelle rolwisselingen in een dialoog: zoveel razendsnelle interacties, interventies, korte antwoordjes, tussenwerpsels en kleine afstemmingen.
bron
Anno 2022 kan geen krant meer zonder.
Geef een reactie