Het verhaal gaat dat een blanke man Amerika heeft ontdekt. En dat de blues maar een jaar of honderd oud is. Blanke leugens.
Hasan Ismail liet me de link ‘Muslim Roots, U.S. Blues‘ weten. Een fantastisch artikel die de link legt tussen Moslims en de blues. Grote man Ali Farka Toure heeft altijd gezegd dat zijn Mali blues dezelfde blues is als die van bijvoorbeeld een John Lee Hooker. Sterker nog hij beweerde dat die Amerikaanse blues “nothing but African” is.
Wanneer werd de gospel ontdekt? Wanneer werd de blues ontdekt? Toen de zwarte artiesten van het moslimgeloof overgestapt waren op het christelijke geloof. Geschiedvervalsing van de missionarissen.
De blues is waarschijnlijk minimaal net zo oud als dat wat wij bleekscheten Klassieke Muziek noemen. Ik heb altijd meer gehouden van zwarte muziek dan welke muziek dan ook. Misschien omdat ik vroeger tot een jaar of 12 in kerken kwam. Vol ‘heilige boontjes’ die braaf een pepermuntje innamen. Het stond zo ver van mijn leven af. De somberheid die uit de verhalen van de dominee klonk. Oudjes die tijdens de dienst een dutje deden. Elke zondag weer. Oh, de dominee had weer zo mooi gesproken. Onechtheid. Oneerlijkheid. Het resulteerde bij mij naar het snakken naar vrijheid. Opstand. Snakken naar warmte. En een afkeer van groepen en ideologieën.
Een schreeuw vanuit de ziel. Zo moet muziek zijn. Zonder trucjes. Zonder ijdeltuiterij. Maar rauw en eerlijk. Braaf op je stoel blijven zitten is al bij voorbaat verdacht. Sommige mensen noemen het de muziek van de duivel. Zwarte muziek. Maar het is een schande. Het zijn de leugens van een blanke.
Inmiddels is het boek Africa and the Blues in bestelling. Dat moge duidelijk zijn.
Geef een reactie