Speciaal voor Steven Gort en Diana de Groot was ik vandaag ten kantore van de Belastingdienst in Apeldoorn verschenen om mijn licht te werpen op het onderwerp storytelling. Mijn laptop had ik voorzien van een kleine presentatie met wat mooie voorbeelden op dit gebied. In een paar sheets legde ik de link tussen storytelling, de schoonheid van het documentaire-format (lees: iemand op de voet volgen zodat de luisteraar en/of kijker kan gaan meevoelen) en een nieuwe mixed-media techniek die je de webdoc of de interactieve documentaire kunt noemen.
We spraken over hoe de Belastingdienst een interessante onbekende kant zou kunnen laten zien. Aan mekaar, als collega’s en naar buiten toe, naar de belastingbetalers toe. De gevoelige kant laten zien van een organisatie die net als iedereen aan het veranderen is. Omdat werk en prive door elkaar zijn gaan lopen. Omdat tijd en plaats onafhankelijkheden zijn geworden. En waarin we via Twitter de buitenwereld bij ons werk zijn gaan betrekken. Omdat we willen delen met iedereen. Omdat we om raad willen kunnen vragen ook al is het kantoor gesloten. Ook al zitten we niet achter ons bureau.
Zeg, hoe ver reikt het begrip collega?
Steven citeerde een collega:
niet meedoen aan sociale media is zoiets als de telefoon niet opnemen
Geef een reactie