Het nieuws dat Anna Gordy Gaye is overleden bereikte mij pas gisteren via een Amsterdamse kennis. Precies 3 dagen na haar 92e verjaardag. Anna is de zus van Motown oprichter Berry Gordy en de -ex van Marvin Gaye. Achter hun scheiding gaat een pijnlijk goed verhaal schuil.
Anna Gordy Gaye wilde in 1976 van Marvin scheiden. Daarmee kwam een einde aan een relatie die ergens in 1960 was begonnen. Marvin kreeg er een behoorlijk knauw door en dook weg in zijn wereld van drugs en vrouwen. Anna wilde niets liever dan de scheiding zo snel mogelijk rond zien te krijgen wat door het duikgedrag van Marvin nogal lastig bleek. Zo kwam Marvin tijdens de rechtszaak simpelweg niet opdagen. Ook weigerde hij voor zijn geadopteerde zoon Marvin Gaye III alimentatie te moeten betalen.
Uiteindelijk sloeg de rechter in 1977 met de hamer. Marvin moest de helft van de royalties van zijn nieuwe album afstaan aan Anna. Waarop Marvin besloot zijn slechtste album ooit te maken. Een album dat heel slecht zou verkopen.
Toen dat album, Here, My Dear, uitkwam bleek Marvin’s plan uit te komen: critici noemden het album bizar en niet-commercieel. Kortom: een flop. Toch bleken die critici ongelijk te hebben. Here, My Dear is het beste album van Marvin Gaye.
Ook liep het met Marvin’s voornemen heel anders. Want ook al was zijn oorspronkelijke plan om een klote album te maken puur om Anna een hak te zetten, hij kon het niet. Daarvoor hield hij teveel van muziek. En van Anna. Met een geweldig album als resultaat. Een album waarin de rauwe pijn van de scheiding door alle tracks heen snijdt. Marvin bezingt hier zijn verdriet. En hij zingt niet voor ons, hij zingt voor Anna. De you’s in alle liedjes slaan op haar.
Op Spotify staat overigens de extented versie die nog interessanter is. Sommige van de alternatieve takes/mixages zijn heerlijk gortdroog en funky. Deze tracks klinken nog rauwer, minder gepolijst. Een kant die helaas op veel van Marvin’s andere albums te weinig aan bod komt. Marvin heeft een vrij vrouwelijk klinkende gladde hoge stem. Die gladheid moet je dan niet gaan voorzien van nog meer gladheid want dan wordt het te gladjes. En het is juist dat contrast dat op Here, My Dear zo rete goed uitpakt.
Trying my best to find my way. Change our world in just one day. Blowin’ coke all up my nose. Gettin’ in and out my clothes. Foolin’ ’round with midnight ho’s. But that chapter of life’s closed.
De ziel werd toevertrouwd aan het vinyl. Het verhaal gaat dat Anna het album slechts 1 maal gehoord heeft, in de studio. Sprakeloos met natte ogen.
Ik voel het ook.
P.S. In 1981 besloot Marvin, inmiddels voor een tweede keer gescheiden (+ drugsverslaving, financieel totaal aan de grond en depressief), naar Oostende te gaan. Oostendse clubeigenaar en concertpromotor Freddy Cousaert bood Gaye zijn appartement in Oostende aan en hielp hem zijn leven weer op de rit te krijgen. De Belgische filmmaker Richard Olivier volgde hem daarbij en maakte over deze periode van ongeveer 2 jaar een korte documentaire. Niet alleen liet Marvin de drugs links liggen en vond zijn zelfvertrouwen terug, hij begon ook weer op te treden en nieuwe muziek te schrijven.
Ik herinner me een interview uit deze periode. Volgens mij van Muziekkrant OOR. Tijdens het interview kwam een ober de bestelling opnemen. Met aan Marvin de vraag: “Moet u nog wat drinken meneer Gaye?” Waarop Marvin antwoordde met: “Ik moet niet nog wat drinken, maar ik wil nog wel wat drinken.”
Geef een reactie