Het verdienmodel

Ik lees, in een andere context dan muziek weliswaar:

Nieuws is kosteloos toegankelijk. Maar achtergrond en duiding zijn niet gratis, of zouden dat niet moeten zijn. Want voor diepgang heb je gespecialiseerde redacteuren nodig, zoals onderzoeksjournalisten of een wetenschapsredactie. Die kosten geld en zijn dat waard.

(bron)

Klinkt zeker logisch. Nieuws moet toegankelijk zijn voor iedereen natuurlijk. Zelfs voor een zwerver die op straat ligt. Dat hoef ik niet uit te leggen. Nieuws = belangrijk = gaat iedereen aan.

Geldt hetzelfde ook niet voor muziek?

Als ik het artikel van het NRC goed lees dan gelooft deze krant in de waarde van kranten voor verdieping. Dat zou zeker kunnen. Voor magazines geldt hetzelfde. En ik geloof dat hetzelfde geldt voor musici die hun muziek op CD of plaat verkopen. Daar is nog steeds behoefte aan. Het geeft een gevoel van exclusiviteit, van echt bezit. Een echt tastbaar Product.

Tegelijkertijd is er geld te verdienen met het aanbieden van betaalde downloads of services. Zo betaal ik al jaren voor mijn Flickr.com account zodat ik mijn foto’s online kan delen. Een geweldige service. Daarmee bedien ik niet mijn collega fotografen, nee, ik bedien mijzelf ermee. Door te betalen zie ik op Flickr.com geen advertenties meer, ziet mijn bezoek dat ook niet en krijg ik onbeperkte ruimte om foto’s te uploaden. Hetzelfde geldt voor de webservers waar ik mijn blogs op host. Ik betaal voor service in ruil voor mijn eigen plekken op het internet en garanties dat dat niet zomaar verloren gaat. Ik kan ergens een beroep op doen. Net als bij Flickr.com. Ik investeer graag in Een Veilig Gevoel. Dat mijn foto’s er morgen ook nog zijn.

Als Twitter betaalde accounts gaan verkopen zal ik waarschijnlijk meedoen. Zo verzeker ik mij van iets meer zekerheid over een belangrijke webservice online. Hoe belangrijker een service voor mij is, des te logischer is het voor mij om ervoor te betalen. Dat dat account er morgen ook nog is. Dat ik het op visitekaartjes kan gaan noteren. Mijn adres. Hier.

Af en toe betaal ik voor een digitale download. En af en toe doneer ik wat. Maar dat is toch behoorlijk minimaal moet ik zeggen. Daarentegen betaal ik wel redelijk veel aan offline activiteiten. Ik koop soms een nrc.next. Of soms een kop koffie en lees dan de nrc.next gratis. Ik koop redelijk veel boeken. Af en toe nog een CD. Tastbare zaken. Maar ook online zal ik dat vaker gaan doen. Mensen ondersteunen wiens werk ik waardeer en waar ik graag middels mijn financiële injectie aan mee kan helpen. Dat hun werk niet van de een op de andere dag verloren kan gaan.

Natuurlijk, je kunt je niet tegen alles verzekeren. Shit happens. Maar je zult het met mij eens zijn dat mensen die elkaar financieel of op een andere manier supporten een verbinding aangaan. Een verbinding, die een solide basis legt.

Wat nog ontbreekt is een slim betalingssysteem voor micropayments. Nee, niet IDEAL (te duur). Niet PayPal (ook te duur). Gewoon iets wat net zo werkt als een pinpas. Snel, direct en goedkoop. Van jouw rekening naar de mijne. Als blijk van waardering.