Hoewel de absolute aantallen podcastluisteraars in Nederland lager liggen, lijken ook de Nederlandse iTunes-ranglijsten van de afgelopen week Stein’s indruk te bevestigen. Serial en nog drie andere Amerikaanse podcasts staan in de top tien, en slechts één podcast van een Nederlandstalig radioprogramma staat genoteerd: Met het oog op morgen.
— VPRO Dorst – Podcast Mania
Toen ik vorig jaar van de NTR groen licht kreeg voor het uitzenden van mijn radiodocumentaire Oostende Healing zat ik met 1 ding in mijn maag: een belangrijke rol in mijn documentaire was weggelegd voor de brit Mike Butcher. Hoe moest ik dat oplossen? Robert Soomer, hoofdredacteur van Radio6, nam mijn zorgen weg: “geen probleem, van onze luisteraars kun je verwachten dat ze Engels prima verstaan”.
Het iTunes-ranglijstje zoals de heer Stein in bovenstaande quote aanhaalt, bevestigt dit. De Nederlandse luisteraar heeft geen enkel probleem met Engels. En luistert dus vooral naar Engelstalige podcasts. Net zo goed als de meeste popliedjes ook in het Engels zijn. Zonder ondertiteling zingen we uit volle borst mee. Zelfs mijn dochter van 12 die vanavond naar Katy Perry gaat. En natuurlijk begrijpt ze die teksten niet helemaal, hoewel het Engels op haar leeftijd er al zeker vrij goed inzit, maar die ontdekkingsreis in een onbekende taal neemt met de dag toe. En die wordt juist door muziek en internet gestimuleerd.
We schuiven steeds meer richting de Engelstaligen op. Het is een logisch gevolg van de globalisering, van een wereld die door moderne media slechts 1 muisklik van elkaar verwijderd is. Een wereld die zonder taalproblemen nu eenmaal beter en breder kan communiceren.
Zonder misverstanden in taal kunnen er misschien wel oorlogen worden voorkomen. Voelen we ineens die eenheid die ons bindt omdat we niet langer een communicatieprobleem kunnen aanvoeren als argument om elkaar vooral niet te willen begrijpen. Wat nu als de hele wereld elkaar tenminste kan verstaan en begrijpen? Hoe mooi de techniek ook is, is dat niet de ware innovatieslag die we aan het maken zijn?
Maar misschien komen we er wel helemaal niet uit. Blijft het een jarenlange strijd tussen Chinees, Engels, Spaans, Frans en misschien ook wel Esperanto.
De meest logische vervanger van ons Nederlands lijkt mij de Engelse taal. Wat zal dit voor onze Nederlandse identiteit betekenen? De Nachtwacht noemen we allang The Night Watch. En Wooden Shoes is een bekender begrip dan klompen. Echt boeien doet dat niet. Als je mekaar maar verstaat, toch?
We kunnen wel vast blijven houden aan het Nederlands, maar we schuiven gewoon met z’n allen een bepaalde kant op.
Die boer op klompen, het is een leuk beeld maar we zijn het allang niet meer.
“Hee, het lijkt hier wel net New York!”
(de foto’s maakte ik vandaag in Rotterdam aan de Maas)
Geef een reactie